Η ΕΕΥΕΔ έγινε αποδέκτης ευχών προς όλα τα Μέλη και φίλους της. Σας αναρτούμε τις ευχές αυτές μαζί με τις δικιές μας.

Από Ελισσάβετ Ξένου

Σας εύχομαι Καλή Χρονιά και ευτυχισμένο το Νέο έτος.

 Ας μην ξεχνάμε πως υπάρχουν συνάνθρωποι δίπλα μας που ζουν στην στέρηση όχι μόνο υλικών αγαθών αλλά ακόμη και της ανθρώπινης παρουσίας.  Με την ελπίδα ότι δεν χαλώ την εορταστική ατμόσφαιρα παραθέτω περίληψη του παραμυθιού “το κοριτσάκι με τα σπίρτα” του Hans Christian Andersen

 Μία κρύα Παραμονή Πρωτοχρονιάς, οι κάτοικοι μιας χιονισμένης πόλης – χαρούμενοι και ζεστά ντυμένοι, φορτωμένοι με ψώνια και δώρα – βάδιζαν βιαστικοί προς τα γιορτινά τους σπίτια, αγνοώντας μία μικρή ορφανή πλανόδια πωλήτρια. Με σβησμένη φωνή, ψιθύριζε αχνά πως δεν ζητιάνευε αλλά πως πουλούσε σπίρτα για να ζήσει. Τότε μια άμαξα πέρασε γρήγορα και η μικρή μόλις που πρόλαβε να τραβηχτεί στην άκρη του δρόμου. Το ένα της τσόκαρο τινάχτηκε μακριά – ένα αγόρι κουκουλωμένο ζεστά το πήρε και έφυγε τρέχοντας – ενώ τα σπίρτα έπεσαν από την ποδιά της και σκορπίστηκαν στον υγρό δρόμο. Το κοριτσάκι γονάτισε στο χιόνι και άρχισε να μαζεύει ένα-ένα τα μουσκεμένα σπίρτα. Αυτά ήταν όλο το βιος και όλος ο κόσμος της, αφού γονείς, σπίτι, οικογένεια ήταν μία μακρινή ανάμνηση γι’ αυτή.

Έκανε παγωνιά, αλλά φοβόταν να γυρίσει στην τρώγλη της καθώς ο πατέρας της θα την χτυπούσε μην έχοντας πουλήσει τα σπίρτα. Σε κάποιο παράθυρο είδε ένα στολισμένο δωμάτιο και μία τρυφερή μανούλα να ταΐζει με στοργή και απέραντη αγάπη την κορούλα της. Τότε βούρκωσε. Αποκαμωμένη και μελαγχολική βρήκε καταφύγιο σε μια γωνιά και άναψε ένα σπίρτο για να ζεσταθεί. Στην λάμψη τους είδε αρκετά υπέροχα οράματα, συμπεριλαμβανομένων ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου και γιορτινών διακοπών. Το κορίτσι κοίταξε προς τον ουρανό είδε ένα πεφταστέρι και θυμήθηκε την αποθανούσα γιαγιά της να λέει πως ένα τέτοιο αστέρι σημαίνει πως κάποιος πέθανε και πάει στον παράδεισο. Καθώς άναψε το επόμενο σπίρτο είδε ένα όραμα με την γιαγιά της, ο μόνος άνθρωπος που την αντιμετώπισε με καλοσύνη και αγάπη. Άναβε το ένα σπίρτο μετά το άλλο για να κρατήσει το όραμα της γιαγιάς κοντά της για όσο περισσότερο μπορούσε.

Το κοριτσάκι πέθανε και η γιαγιά της μετέφερε το πνεύμα της στον παράδεισο. Το επόμενο πρωί περαστικοί βρήκαν το νεκρό παιδί στην γωνιά, τριγυρισμένο από αναρίθμητα καμένα σπίρτα.

Από Λάμπρο Βαζαίο

ΚΑΛΑ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Οι ευχές κάθε χρόνο, ο τρόπος και η προσπάθεια για κάτι πρωτότυπο η αισθητικά  διαφορετικό είναι τελικά βάσανο για πολλούς η κάποιους μόνο (όπως θέλετε πείτε το). Για τους δικούς μου φίλους, δεν είχα ποτέ δυσκολία. Από πολλά-πολλά χρόνια ένας παλιός, πολύ παλιός σοφός, σίγουρα καλός  και πιο σίγουρα, ανήσυχος και ζωντανός Άρχοντας της Ανατολής (από αυτούς που μένουν πάντα νέοι και όμορφοι!), έλυσε το πρόβλημα! Δεν μας είπε το όνομα του, δεν χρειαζόταν και δεν φάνηκε να έχει κάτι άλλο στο νου του από το ταξίδι που αρχίζει, το  ταξίδι που δεν πρέπει ποτέ να τελειώσει!  Φαντάζομαι πως καταλάβατε  για ποιόν μιλώ! Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ο Τέταρτος Μάγος βρίσκει τρόπο να παραγγείλει σε όσους τον περιμένουν πως ….έρχεται! Ο Μελχιόρ, ο Βαλτάσαρ και ο Γασπάρ, οι φίλοι που μαζί ξεκίνησαν εκείνο το ταξίδι  για την Βηθλεέμ, είχαν βαρεθεί από τότε να τον περιμένουν. Έδωσαν τα δώρα τους, προσκύνησαν το βρέφος που έμαθαν πως ήταν ο Γιος του Θεού και αποχαιρετώντας το Αστέρι που τους οδήγησε γύρισαν πίσω για να ξεχαστούν ( ή για να θυμόμαστε μόνο τα ονόματα τους). Για τον Τέταρτο που μαζί ξεκίνησαν  και πολύ τον αγαπούσαν, έλεγαν σε όσους ρωτούσαν, πως έχασε τον δρόμο! Αυτό ήταν; Τι έγινε μετά ο «Τέταρτος» που δεν ήθελε να έχει δικό του  ξεχωριστό όνομα; Στο ερώτημα πήρα κάποτε απάντηση, όχι ακριβώς απάντηση αλλά κάτι που  της έμοιαζε. Πήρε λοιπόν ο Τέταρτος τους δρόμους του Κόσμου και πολεμάει να δώσει ελπίδες λύσης για όσα βασανίζουν τους ανθρώπους. Άλλοτε κάτι πετυχαίνει, άλλοτε όχι. Τις μέρες αυτές κάθε χρόνο συναντιόμαστε….(μην χαμογελάτε!). Τα λέμε οι δυό μας, πριν ξαναφύγει για τα  περίχωρα της Βηθλεέμ, εκεί που θα σταματήσει για λίγο πριν αποφασίσει, όπως κάνει 2022 χρόνια, να μην πάει στο Σπήλαιο και να διαδώσει  πάλι πως έχασε τον δρόμο για να ξαναφύγει  στους δρόμους του Κόσμου και των Ανθρώπων! Φέτος  μου άφησε να καταλάβω πως πηγαίνει να βρει έναν-έναν τους  «μυστικούς» τους αποστρατευμένους πια, φύλακες του Κόσμου. Περισσέψανε στον Κόσμο η   διαφθορά, η μανία για εξουσία, η υποκρισία, το ψέμα, το έγκλημα! Από τους «ωτακουστές του Ιέρωνα» μέχρι τις χαώδεις και ανεξέλεγκτες σημερινές υποκλοπές, μία ανάσα τελικά ο δρόμος! Οι «Κυβερνητικές ομάδες», κλεισμένες στα «Μέγαρα» τους, καταργήσανε τα προσχήματα και κυβερνούν με λίγα «άξια «άριστα»(!) επιτελικά χέρια» που δεν τα ξέρει κανείς, που δεν τα εκλέγει κανένας, που δεν λογοδοτούν πουθενά, παρά  μόνο στα Ιερατεία των συμφερόντων, με την ξεδιάντροπα φανερή  πια ΕΞΟΥΣΙΑ τους! Λέτε να καταφέρουν κάτι καλό …. οι Φύλακες και ο Τέταρτος Μάγος που ειδοποιεί πως μας στέλνει την ευχή του!     

                   Από εμένα πάντως και την οικογένεια μου με Αγάπη ……               

Από Ιορδάνη Αθανασιάδη

Στην οδό Μνησικλέους

Χριστός γεννάται δοξάσατε

Ιορδάνης Αθανασιάδης

Αντγος(ΥΙ)

ΕΕΥΕΔ, 1 Σεπ. 2022

Με θλίψη σας ανακοινώνουμε, ότι έφυγε από την ζωή ο Ταξίαρχος (εα), Υγειονομικού Ιατρός, Νευρολόγος-Ψυχίατρος , Βουγιούκας Ανέστης.

Ο Ανέστης Βουγιούκας γεννήθηκε το 1943 στη Δράμα. Εισήλθε στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή το 1962, με ΑΜ 762.

Υπηρέτησε

Στο 212 ΤΥΓ στην Αλεξανδρούπολη.

Στο 403 ΓΣΝ, 424 ΓΣΝΕ, 401 ΓΣΝΑ στις αντίστοιχες Ψυχιατρικές Κλινικές.

Διετέλεσε Διευθυντής Υγειονομικού της 3ης ΤΑΞΥΠ.

Αποστρατεύθηκε 1996 με τον βαθμό του Ταξιάρχου.

Διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Μέλος της Επιστημονικής Ένωσης Υγειονομικών ΕΔ επί σειρά ετών.

Πλήρες Βιογραφικό του στην Ιστοσελίδα της ΕΕΥΕΔ εδώ.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς , φίλους και Συναδέλφους του, που τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του.

Ο Θεός ας τον αναπαύσει

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΕΥΕΔ Δρ. Παπαγιαννόπουλος Νικ.

Ο Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Τασιόπουλος Αργύρης

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΣΤΟΝ ΑΝΕΣΤΗ

Επικήδειος απο Υποστράτηγο εα Παπαγιαννόπουλου Νικ.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Επιστημονικής Ένωσης Υγειονομικών Ενόπλων Δυνάμεων μόλις πληροφορήθηκε το τραγικό γεγονός της αποδημίας από τα εγκόσμια του εκλεκτού Συναδέλφου μας Ανέστη Βουγιούκα, συνήλθε σε έκτακτη διαδικτυακή σύσκεψη και αποφάσισε :

1. Τη δημόσια έκφραση της οδύνης μας για την απώλεια του αγαπημένου μας φίλου, συναδέλφου και ενεργού μέλος της Ένωσης Ανέστη Βουγιούκα, που υπήρξε ιδρυτικό μέλος και χρημάτισε Αντιπρόεδρος κατά τις τέσσερις τελευταίες θητείες του ΔΣ.
2. Την παρουσία του Δ.Σ. στην εξόδιο ακολουθία.
3. Την εκφώνηση επικηδείου χαιρετισμού από τον Πρόεδρο της ΕΕΥΕΔ.
4. Την κατάθεση στεφάνου τη σορό του. 
5. Την έκφραση της λύπης μας στη σύζυγό του Αριστέα και στα αδέρφια του Ευαγγέλο και Αναστασία.

Σε προσωπικό επίπεδο αισθάνομαι το βάρος της τιμής να αναφερθώ τον μεγάλο Ανέστη Βουγιούκα, μία ξεχωριστή προσωπικότητα στον χώρο του Υγειονομικού και της κοινωνίας της  Θεσσαλονίκης. 

Ο Ανέστης Βουγιούκας χαρακτηρίζονταν από τρεις κύριες αρετές, αγάπη προς τον άνθρωπο, αγάπη προς την Ιατρική και φιλοσοφική προσέγγιση σε κάθε έκφανση της ανθρώπινης δραστηριότητας. Ολα τα ανωτέρω διανθισμένα με θετική ενέργεια απόλυτη αφοπλιστική ειλικρίνεια, ανθρωπιά, πλατύ χαμόγελο και πολύ χιούμορ.

Ο Ανέστης ήταν η ανάλυση του κάθε προβλήματος, ήταν η επιβεβαίωση του σωστού, ήταν η πιστική φωνή που διόρθωνε  μία πορεία προς το λάθος.

Ο Ανέστης Βουγιούκας ήταν  από  από τους κορυφαίους γιατρούς του 424ΓΣΝΕ, ήταν από τις μεγάλες προσωπικότητες της περιόδου της μακράς θητείας του, που μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη όλων των Συναδέλφων και χαρακτηρίζουν μία ολόκληρη εποχή, στην οντότητα που λέγεται “Νοσοκομείο”. Το μίγμα της προσωπικότητός του τον έκανε άριστο νευρολόγο και ευέλικτο ψυχίατρο που “ξεκλείδωνε” με μαγικό τρόπο τις καρδιές των ασθενών του. Η φιλοσοφική του ωριμότητα και ο αξιακός του κόσμος τον έκαναν και λαμπρό ιδεολόγο Αξιωματικό.

Το αποτύπωμα της καριέρας του περιγράφεται με θερμά λόγια στις αναρτήσεις των Συναδέλφων Μελών και φίλων  της ΕΕΥΕΔ κάτω από την δική μας ανάρτηση  για την απώλεια του Ανέστη βουγιούκα, μερικές από τις οποίες σταχυολογώ και εντάσω στην ομιλία μου σαν ομαδικό κατευόδιο στον Ανέστη μας :

• Ενας υπέροχος άνθρωπος   που έδινε θάρρος και ζωή μέχρι τις τελευταίες στιγμές του. 
• Μεγάλη θλίψη από την απώλεια ενός σοφού Συναδέλφου. Μένει πάντα στην καρδιά μας.
• Κοντά του ξεκίνησα ειδικότητα.  Άρίστος δάσκαλος, εξαίρετος συνάδελφος, καλός φίλος. Προσέφερε πάρα πολλά στο Υγειονομικό.
• Τον είχαν αγαπήσει όλοι τον Ανέστη ως σπουδαίο ιατρό και ως υπέροχο άνθρωπο.
• Ο Ανέστης υπήρξε άριστος Συνάδελφος,  καταπληκτικός άνθρωπος, υπέροχος συνεργάτης, εξαιρετικός και αγαπημένος φίλος . 
• Εξαίρετος άνθρωπος, γιατρός, δάσκαλος, φίλος, οικογενειάρχης, συνάδελφος. Τυχερός που το γνώρισα !  Έμαθα πολλά, ιατρικά και υπηρεσιακά δίπλα του. Πρωτοπόρος στις νευρολογικές εξετάσεις στο Νοσοκομείο
• Εξαίρετη προσωπικότητα και ιαρτική και κοινωνική. Μέχρι πριν λίγους μήνες συνεχίζε να προσφέρει υπηρεσίες με ανεκτίμητες διαγνώσεις και θεραπείες, με αριστοφανική προσέγγιση στο κοινωνικό σκέλος .
• Ολοι μας λείπουν όταν αφήνουν τα εγκόσμια. Μερικοί όμως παίρνουν μαζί τους ένα κομμάτι από τον εαυτό μας ! Τέτοια αίσθηση δίνει η απώλεια του Ανέστη μας. Ας είναι παρηγοριά στους οικείους του η μεγάλη αποδοχή από όσους τον γνώρισαν! 

Ανέστη φίλε και αδερφέ, καλό παράδεισο! Θα μας λείψεις. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!

Αριστέα μου, ούτε εσένα θα ξεχάσουμε! Σε ανακυρήσσουμε  Αντεπιστέλλον Μέλος της ΕΕΥΕΔ και θα λαμβάνεις όλες τις ενημερώσεις μας,  θα σε καλούμε σε όλες τις δραστηριότητές μας, στις εκδρομές μας,  στις συνεστιάσεις μας, παντού και πάντα. Ο Ανέστης που τόσο αγάπησες θα εκπροσωπείται πλέον από σένα! 

Αιωνία του η Μνήμη!

Επικήδειος απο Αντιστράτηγο εα Μπερμπερίδη Χαράλαμπο.

Πολυαγαπημένε μας Ανέστη, στεκόμαστε μπροστά στο σκήνωμα σου με δέος, η εκλεκτή σύζυγος σου, οι συγγενείς ,οι φίλοι σου και οι άνθρωποι που βρήκαν θεραπεία και λύσεις στα προβλήματα τους. Ζητήθηκε από τη σύζυγο σου να πω λίγα λόγια, ως φίλος της οικογένειας. Δύσκολο το εγχείρημα. Τι να πρωτοπεί κανείς;

Ο Ανέστης προσέφερε τα μέγιστα στους Στρατιώτες και στα Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, ως Νευρολόγος-Ψυχίατρος. Με την Αποστρατεία του άσκησε κατά βάση την Ειδικότητα της Ψυχιατρικής. Η άσκηση της Ιατρικής από τον Ανέστη είχε κάποια ιδιαιτερότητα. Έβλεπε τον ασθενή ως εικόνα του Θεού. Τον αγαπούσε, τον φρόντιζε, είχε συνεχώς την έγνοια του. Αφιέρωνε  πολύ χρόνο στη συμβουλευτική. Πάρα πολλοί νέοι άνθρωποι, κοντά του βρήκαν λύση στα προβλήματά τους (προβλήματα της Εποχής). Ο λόγος του ανέπαυσε πολλές ψυχές. Η ευγνωμοσύνη αυτών των νέων ανθρώπων ήταν και είναι πολύ μεγάλη. Γίναμε μάρτυρες αυτής, πολλές φορές. Οι διακοπές του ήταν ολιγοήμερες. Έλεγε ότι οι ασθενείς μου έχουν ανάγκη και πρέπει να είμαι κοντά. Πορεύτηκε σαν λειτουργός του Υψίστου. Συμπαραστάτης σ΄αυτή του την πορεία, ήταν η εκλεκτή του σύζυγος. Η ανακοίνωση της αναχώρησης του απ΄αυτή τη ζωή, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συνοδεύτηκε από πρωτοφανείς αντιδράσεις αγάπης, ευγνωμοσύνης και  θλίψης. Είπαν τι θα κάνω τώρα, έχασα το σύμβουλο μου, τον είχα σαν πατέρα, με ανέπαυε με το λόγο του και πολλά άλλα. Απαρηγόρητοι   οι ασθενείς του, αλλά και όλοι εμείς. Αυτός ήταν ο Ανέστης.

Πολυαγαπημένε μας, σε αποχαιρετούμε. Η αγάπη και η προσφορά σου στον άνθρωπο, θα σε συνοδεύουν στην Αιωνιότητα. Δύναμη και παρηγοριά να δώσει ο Θεός στην αγαπημένη σου σύζυγο.

Καλό ταξείδι, καλό κατευόδιο.

Μακαρία η οδός.

Καλόν Παράδεισο. 

Καλή αντάμωση πολυαγαπημένε μας Ανέστη.

Γράμμα από την Αριστέα, σύζυγο του Ανέστη Βουγιούκα (6/9/22)

Για τον άνθρωπο της ζωής μου            

Καθισμένη στο γραφείο σου μόνη μου πλέον και χωρίς την παρουσία σου, αναπόλησα τη ζωή μας.

Γνωριστήκαμε τυχαία σε πάρτυ συμμαθητών σου στις 3 Απριλίου 1966.

Δευτεροετής εσύ, πρώτη Λυκείου εγώ και ξεκινήσαμε έτσι για πλάκα όπως λέγαμε. Όμως η πλάκα αυτή κράτησε 56 ολόκληρα χρόνια, μέσα από χαρές και λύπες, μέσα από αγωνίες και ξένοιαστες στιγμές, όμως πάντα με πολύ αγάπη ο ένας για τον άλλον.

Μεγαλώνοντας μου έλεγες ότι κάποια στιγμή θα έρθει το μοιραίο, είτε για μένα, είτε για σένα και πάντα το διακωμωδούσαμε.

Εκείνο που θα μου λείψει θα είναι η ζεστή αγκαλιά σου, το χαμόγελο σου και η πάντα ανοικτή και ζεστή καρδιά σου.

Αν κάτι θα με κρατήσει όρθια, όσο  ζω, θα είναι η γλυκιά προσμονή της αντάμωσης μας στον Παράδεισο και τότε δεν θα χωρίσουμε ποτέ.

Φυσικά δεν θα ξεχάσω τις τελευταίες σου στιγμές στο Νοσοκομείο, όπου μου έλεγες ότι φεύγεις και να προσέχω τον εαυτό  μου, κρατώντας σφικτά το χέρι μου.

Καλό σου ταξίδι αγάπη μου.

Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ…!!!

Καλή μας ΑΝΤΑΜΩΣΗ!!!

                                                   Η πάντα δική σου Αριστέα.  

Αποχαιρετισμός Ιορδάνη Αθανασιάδη
 Αντγου εα

Άνεμος δροσερός νοήματα πυκνά στο νου καθηλώνει
Σφενδάμι που αιμορραγεί σαν τη μνήμη που τη λαβώνουν τα όνειρα στα κλαδιά φιλοξενεί γέλια παιδικά
Πολύ αθωότητα κρέμεται άγουρη στα λεπτά κλαδιά
Πιο πέρα έλατα της ανδρείας εποπτεύουν τους ταπεινούς
Πολύς πόνος στη λαγκαδιά κάθε εγκαρτέρησης
Πόνος οξύς πόνος αψύς πόνος οστικός καθήλωσης σταυρικής
Μελη κουρασμένα λογχίζουν ουρανό στην αρχοντική εκζήτηση δροσιάς
Συρίζουν οι κέδροι άσμα μελιτόχροο και παρακλητικό
Ουρανοί μακρυνής θωριάς γαλαξία των παθών ποτάμια του Σείριου τη μικρή φωνή στην αχανή απροσμέτρητη έκτασή σας αφήστε ν´απλωθεί σεντόνι ταπεινό για τους απεγνωσμένους
Δεόμενη κουμαριά με άνθη και καρπούς ταυτόχρονα ερωτευμένη κόρη στο πολύ φως λιπόθυμη σήκω και λύσε τα πλοκάμια της αγάπης να βρέξει αρώματα από μενεξέδες στον κάμπο των ψυχών
Ελισσόμενο γιασεμί των πόθων και των παθών στη λευκή οπτασία σου που μεθά τα όνειρα των εφήβων άφησε να χυθεί δάκρυ ευωδίας στα μάτια των παρθένων ψυχών
Ποιός ζη ποιός πεθαίνει τη νύχτα των μεγάλων ωρών που κατεβαίνουν Άγγελοι και ρίχνουν αστέρια στα πεζοδρόμια των λυπηρών επαγωγών του κόσμου;
Ροές των υδάτων που ταράζουν τα σπλάχνα που σιωπούν καταρράκτες των γηγενών που οι άνεμοι τους εξατμίζουν στην έρημο των δεήσεων στις αχανείς ερήμους ποτίσατε τα ταπεινά πτερωτά της αυλής των θαυμάτων
Αέρας δροσερός κατεβαίνει από τους ουρανούς της ελπίδας
Αύρα λεπτή υπογραμμίζει στο αλφάβητο των αγραμμάτων παιδιών τη σοφία της αθωότητας
Ξημερώνει το φως

Στη μνήμη του αειμνήστου Φίλου και συναδέλφου Ανέστη Βουγιούκα που υπήρξε εν ζωή ανδρείος,οικείος, προσιτός, συνετός, αθώος έφηβος ,παρών στις ανάγκες πολλών,αφειδώλευτος, εικικρινής,επαρκής και δοτικός,ακριβής και ακριβός!
Έκρυβε κάτω από το μουστάκι της λεβεντιάς του χαριέστατο χιούμορ!
Ευτυχής που συνυπήρξαμε και συνεργασθήκαμε πολλές φορές στην Επιτροπή Απαλλαγών του Γ´ΣΣ
Αιωνία του η μνήμη!
 Ιορδάνης Αθανασιάδης
 Αντγος εα