Ομιλία του Προέδρου της Επιστημονικής Ένωσης Υγειονομικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΕΥΕΔ)
κατά την τελετή απονομής των βραβείων στις καλύτερες εργασίες του 25ου Ιατρικού Συνεδρίου Ενόπλων Δυνάμεων (ΙΣΕΔ)
Το 25ο ΙΣΕΔ, ο κορυφαίος επιστημονικός θεσμός του Υγειονομικού, φέτος υπογραμμίζεται έντονα από την απουσία του σημαντικότερου θεμελιωτή αυτού του θεσμού, του αειμνήστου Ταξιάρχου (ΥΙ) ε.α. Νικολάου Σχίζα.
Στο βιβλίο της ιστορίας του παλαιού 424 ΓΣΝΕ, όπου γίνεται αναφορά και στο Συνέδριο (ΙΣΕΔ), υπάρχει η γραπτή μαρτυρία του ιδίου :
“ Η ανάγκη να οργανώσει Ιατρικό Συνέδριο η Υγειονομική Υπηρεσία του Στρατού είχε εκφρασθεί από πολλά στελέχη του Υγειονομικού από παλαιότερα.
Η σκέψη ωρίμασε με την επιστημονική πρόοδο, που επετεύχθη μετά την ανάληψη, συν τω χρόνω, των πλείστων επιστημονικών θέσεων από τους ιατρούς αποφοίτους της Σ.Ι.Σ., που ήσαν φορείς των νέων εξελίξεων της επιστήμης, αλλά και των επιστημονικών εκπαιδευτικών εκδηλώσεων, που ήσαν απαραίτητες για την εκπαίδευση των στελεχών του Υγειονομικού Σώματος.
Η πρώτη προσπάθεια έγινε από όσο θυμάμαι το 1968 όταν ο τότε Ταξίαρχος (ΥΙ) Βασίλειος Ηλιόπουλος (ένα φωτεινό μυαλό, με οράματα για το Υγειονομικό και τολμηρές πρωτοβουλίες) οργάνωσε μια ενδιαφέρουσα ημερίδα στο 414 Σ.Ν.Ν.Θ., με θέμα τη Φυματίωση στο Στρατό.
Η δεύτερη εκδήλωση ήταν το Συνέδριο στη Θεσσαλονίκη με Πρόεδρο τον Χρίστο Βαφειάδη, Γενικό Αρχίατρο και με θέμα – Ψυχοπαθητικές προσωπικότητες, Τοξικομανία -, το οποίο ήταν η καλλίτερα οργανωμένη μέχρι τότε εκδήλωση, γι’ αυτό και ονομάστηκε από την Οργανωτική Επιτροπή του Β! Ιατρικού Συνεδρίου ως Α! Ιατρικό Συνέδριο.
Το Συνέδριο όμως, που ουσιαστικά υπήρξε η απαρχή των Ιατρικών Συνεδρίων των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν το Β! Ιατρικό Συνέδριο με θέμα την Ιογενή Ηπατίτιδα, που έγινε το 1972, με Πρόεδρο τον Αρχίατρο Ν. Σχίζα και χώρο διεξαγωγής το Κ.Ψ.Μ. της Σ.Ι.Σ.
Το Συνέδριο αυτό είχε πολύ μεγάλη συμμετοχή, τόσο από στρατιωτικούς, αλλά και ιδιαίτερα από ιδιώτες συναδέλφους και έδειξε τις ικανότητες των γιατρών του Στρατού, να οργανώνουν επιστημονικές συναντήσεις και δημιούργησε ένα νέο θεσμό στις επιστημονικές εκδηλώσεις στη χώρα. Λίγο πριν αλλά και μετά το Συνέδριο υπήρξε συζήτηση για το αν θα πρέπει τα Συνέδρια αυτά να πραγματοποιούνται στη Θεσσαλονίκη ή στην Αθήνα. Η θέση των συναδέλφων της Αεροπορίας και του Ναυτικού, αλλά και πολλών συναδέλφων του Στρατού ήταν να πραγματοποιούνται στην Αθήνα. Προσωπικά, ως Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής, επέμεινα και υποστήριξα την άποψή μου, όταν ερωτήθηκα και από την ηγεσία του Στρατού και του Υγειονομικού, ότι πρέπει να γίνονται στη Θεσσαλονίκη διότι :
1. Το μέγιστο μέρος (τότε) του Στρατού ήταν στη Βόρεια Ελλάδα και έτσι οι Υγειονομικοί Αξιωματικοί του Στρατού μπορούσαν εύκολα να μεταβούν στη Θεσσαλονίκη και να παρακολουθήσουν το Συνέδριο.
2. Η Σ.Ι.Σ. – Σ.Σ.Α.Σ. είναι στη Θεσσαλονίκη.
3. Τα πρώτα τουλάχιστον χρόνια της εξέλιξης του θεσμού θα μπορούσαμε να έχουμε την βοήθεια των καθηγητών μας του Αριστοτελείου και να αναπτύξουμε καλλίτερη επιστημονική συνεργασία μαζί τους.
4. Στη Θεσσαλονίκη θα προβαλλόμεθα περισσότερο, θα είχαμε περισσότερη συμμετοχή, παρά αν το Συνέδριο γινόταν στην Αθήνα με πολλά άλλα συνέδρια.
Πρόβαλα ακόμη το επιχείρημα ότι καλό είναι αφού το πρώτο έγινε στη Θεσσαλονίκη, να γίνει θεσμός και να πραγματοποιείται εκεί. Είμαι υπερήφανος ότι οι απόψεις μου εγένοντο δεκτές.
Είχα τότε την γνώμη ότι τα δικά μας συνέδρια έπρεπε να είναι μονοθεματικά και να ασχολούνται αποκλειστικά με νόσους και παθήσεις (αλλά γενικότερα και με μη υγειονομικού τύπου προβλήματα), που αφορούν το προσωπικό των Ε.Δ. Από τα συνέδρια να προκύπτουν συμπεράσματα, που θα μπορούν να εφαρμόζονται από το Υγειονομικό Σώμα. Και πράγματι, τα πρώτα συνέδρια ήταν μονοθεματικά, με μεγάλη επιτυχία και με ουσιαστικά συμπεράσματα και αποφάσεις σημαντικές. Αναφέρω απλώς : τα μέτρα για την ηπατίτιδα, τα μέτρα για τις ψυχοπαθολογικές προσωπικότητες, για τη φυματίωση, την ίδρυση του κέντρου μεσογειακής αναιμίας κλπ.
Ομιλώντας για τα συνέδρια των πρώτων ετών θα υπενθυμίσω τις θαυμάσιες εκδόσεις, έργα τέχνης, των προγραμμάτων και των λεπτομερών πρακτικών των συνεδριάσεων. Οφείλονται σε δύο εξαίρετους συναδέλφους, τον Ηλία Παπαδημητρακόπουλο και τον αείμνηστο Χρίστο Μιχαλόπουλο. Η συμβολή και των δύο ήταν μεγάλη στην οργάνωση και στην επιτυχία των Συνεδρίων. Νομίζω ότι κάποτε πρέπει να αναγνωρισθεί η συμβολή των.
Αξιόλογη ήταν και η συμβολή των συναδέλφων της Επιτροπής Θεσσαλονίκης, όπως ελέγετο τότε, και ιδιαίτερα του εξαιρετικά δραστήριου και αποτελεσματικού Στέλιου Αμάραντου”
Αυτά για να θυμηθούν οι μεγαλύτεροι και να μάθουν οι νεώτεροι.
Για μένα απόψε είναι ιδιαίτερη η ώρα αυτή γιατί έχω την τιμή να απονείμω το 1ο βραβείο, το βραβείο “ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΧΙΖΑΣ” στην καλύτερη εργασία αλλά και τον έπαινο σε μιά άλλη ξεχωριστή εργασία. Οι δύο εργασίες είναι έργο νέων συναδέλφων, τους οποίους συγχαίρω θερμά εκ μέρους του Δ.Σ. της ΕΕΥΕΔ. και για τους οποίους είμαι σίγουρος θα ένοιωθε μεγάλη χαρά και ο Νικόλαος Σχίζας, που αγαπούσε και στήριζε τους νέους συναδέλφους με έργα και πρωτοπόρες ιδέες, τις οποίες προωθούσε και υλοποιούσε μαζί τους.
Η ΕΕΥΕΔ, με τον θεσμικό της ρόλο και τις καταστατικές της υποχρεώσεις, θα στηρίζει πάντα τον θεσμό του Ιατρικού Συνεδρίου Ενόπλων Δυνάμεων, που τα ιδρυτικά της μέλη δημιούργησαν και καθοριστικά συνέβαλλαν αυτοί και οι μεταγενέστεροι ώστε το Συνέδριο να διανύει σήμερα την 5η δεκαετία της διαχρονικής του πορείας.
Στους δύο διακριθέντες συναδέλφους η ΕΕΥΕΔ απονέμει από ένα τιμητικό δίπλωμα, το οποίο έχει φιλοτεχνηθεί πριν από τριάντα χρόνια από τον μακροβιότερο Πρόεδρό της, τον Ταξίαρχο (ΥΙ) ε.α. κ. Γρηγόριο Γρηγορά, συνάδελφο εκλεκτό και πολυτάλαντο, η θητεία του οποίου χαρακτηρίστηκε από τον Νικόλαο Σχίζα ως “ο χρυσούς αιών” της Ένωσης, όταν ακόμη η έδρα της ήταν στην Αθήνα.