Υποστράτηγος (ΥΙ) Παρμενίων Παπαθανασίου

Υποστράτηγος (ΥΙ) Παρμενίων Παπαθανασίου σε ώρα εργασίας

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Δρ. ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ-ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Υποστράτηγος Υγειονομικού-Ιατρός ε.α.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη την Πρωτομαγιά του 1928.

Καταγόταν από τη μεριά του πατέρα του από παλαιά Μακεδονική οικογένεια αγωνιστών από τη Χαλκιδική, με ρίζες γνωστές από το 1750, αποτελούμενη από δασκάλους, ιερείς, αγρότες και στρατιωτικούς. Πολλά μέλη της είχαν λάβει μέρος στους απελευθερωτικούς και πατριωτικούς αγώνες με τίμημα θύματα και διώξεις. Από τη μεριά της μητέρας του Ματθίλδης Παπαθανασίου [το γένος Αθανασίου Ευαγγελίδη], κατάγονταν από εμπορική οικογένεια αγωνιστών της Θεσσαλονίκης με ρίζες γνωστές από το 1850 και επίσης με θύματα σε πατριωτικούς αγώνες. Σύσσωμη η οικογένειά της είχε λάβει μέρος στην ενθουσιώδη υποδοχή των Ελληνικών απελευθερωτικών στρατευμάτων τον Οκτώβριο του 1912 προσφέροντάς τους κάθε βοήθεια.

Κατά τη Γερμανική Κατοχή, σαν νεαρός έφηβος έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση [1941-45] και καταδιώχθηκε από τους κατακτητές

Υπήρξε από τους πρώτους αποφοίτους [Τάξις 1952, ή «τάξις των ιδρυτών», όπως ονομάζονταν] της Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής Θεσσαλονίκης [ΣΙΣ] με Αριθμό Μητρώου 24. Ειδικεύθηκε στην Ακτινολογία –Ακτινοθεραπεία [Ογκολογία] και στα Ραδιοϊσότοπα. Συνέχισε μακρές ειδικές σπουδές σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα της Γαλλίας [Fondation Curie/Paris], Αγγλίας [Royal Marsden Cancer Hospital/ Λονδίνο] και των ΗΠΑ [Walter Reed Army Medical Center Ουάσινγkτων DC].

Υπηρέτησε ως Διοικητής Υγειονομικών Μονάδων στη Ζώνη Προκαλύψεως, ως Ιατρός Μοίρας Αλεξιπτωτιστών και ως Διευθυντής Υγειονομικού Σώματος Στρατού. Επίσης διετέλεσε επί μακρόν Διευθυντής Ακτινολογικών Εργαστηρίων Στρατιωτικών Νοσοκομείων μεταξύ των οποίων του 401[Aθήνα] και 424[Θεσσαλονίκη] και του Νοσηλευτικού Ιδρύματος Μετοχικού Ταμείου Στρατού[ΝΙΜΤΣ] όπου διακρίθηκε για το εκπαιδευτικό του έργο. Τιμήθηκε με διάφορα Στρατιωτικά Μετάλλια, μεταξύ των οποίων και το μετάλλιο της Εθνικής Αντιστάσεως.

Εξάντλησε κανονικά τη Στρατιωτική Ιεραρχία και απoστρατεύθηκε μετά από δική του αίτηση.

Μετά την αποστρατεία του διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του ΝΙΜΤΣ για δύο θητείες και περάτωσε τη “Νέα Πτέρυγα” το 1982. Διετέλεσε επίσης Πρόεδρος Δ.Σ του ΚΑΤ Κηφισιάς και υπηρέτησε αργότερα, στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό στον οποίον υπήρξε από τους πρωτοπόρους της «Τηλε-Ιατρικης» μεθοδεύοντας την αρχική εγκατάσταση και λειτουργία των πρώτων δικτύων Τηλε-Ιατρικής στα νησιά μας.

΄Ελαβε μέρος σε πολλά Ιατρικά Συνέδρια στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, δημοσιεύσας πολλές ανακοινώσεις. Εξέδωσε δύο συγγράμματα ακτινολογίας και τιμήθηκε με ειδικές επιστημονικές διακρίσεις.

Ήταν Διδάκτωρ Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών [1959]. Μέλος της Ελληνικής Ακτινολογικής Εταιρείας και της Ελληνικής Ογκολογικής Εταιρείας.

Εκτός από τις ιατρικές σπουδές και υπηρεσίες, διετέλεσε επίσης επί 2ετία Γενικός Γραμματέας του Δήμου Κηφισιάς και υπήρξε από τους πρωτεργάτες και τα ιδρυτικά μέλη [1985] της ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ [ΕΜΕΙΣ] της οποίας διετέλεσε μέλος του ιδρυτικού Δ.Σ, Ταμίας και Αντιπρόεδρος

Ήταν μέλος της υπό τον ΟΗΕ λειτουργούσης «Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Παλαιών Πολεμιστών» [Federation Mondiale des Anciens Combattants– World Veterans Federation –FMAC/WVF] και έλαβε μέρος σε πολλές διεθνείς συγκεντρώσεις στις οποίες υπερασπίσθηκε τα ελληνικά δίκαια. Κατά την Παγκόσμιο Συνέλευση της Ομοσπονδίας αυτής στο Παρίσι το 2000,εξελέγη Εθνικός Αντιπρόσωπος της Ελλάδος.

Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού συμβουλίου της Ελληνικής Βιοτεχνικής Εταιρείας – Διπλαρείου Σχολής.

Ήταν τακτικός συνεργάτης με πολλές δημοσιεύσεις, στο έγκριτο περιοδικό «ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ » επί σειράν ετών ενώ δημοσίευσε επίσης άρθρα πολιτικού-ιστορικού ενδιαφέροντος, ιδιαίτερα για τη Μακεδονία και για τους απελευθερωτικούς αγώνες κατά την κατοχή [1941-44] εναντίον των Γερμανο-Ιταλο-Βουλγάρων κατακτητών σε εφημερίδες των Αθηνών και άλλων πόλεων της Μακεδονίας.

Εξέδωσε δίτομο έργο με τίτλο “Για τον Ελληνικό Βορρά- Αντίσταση και Τραγωδία”, Εκδόσεις. Παπαζήση. Αθήνα 1988 η 1^η έκδοση και 1997 η 2^η, που και εξαντλήθηκαν αμέσως. Το έργο στηρίζεται σε πρωτογενές ιστορικό υλικό και στο ημερολόγιο-αρχείο του πατέρα του, Ιωάννη Παπαθανασίου, ο οποίος, με τον βαθμό του ταγματάρχη τότε, υπήρξε από τους πρωταγωνιστές της Αντίστασης με το ψευδώνυμο «΄Αθως» και ιδρυτικό μέλος της πρώτης αντιστασιακής οργάνωσης στη Μακεδονία με το όνομα ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΑΙ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ [ΥΒΕ] και ημερομηνία ίδρυσης 10.7.41 Το έργο αυτό θεωρήθηκε από διαπρεπείς ιστορικούς ότι “συμπληρώνει πολύ μεγάλο ιστορικό κενό προσφέροντας σημαντικότατες πληροφορίες και λεπτομέρειες σ’ ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον αλλά και σκοτεινό θέμα” (Professor John Iatrides Departement of Political Science, Connecticut State University, 1998). Εγινε πολύ καλά δεκτό και αναφέρεται ευρύτατα στη σχετική ελληνική βιβλιογραφία, στην οποία θεωρήθηκε βασική πηγή για την εποχή και τους αγώνες στη Μακεδονία. Αναφέρεται και στην ξένη βιβλιογραφία. και σχολιάζεται ευμενώς στην ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ [Εκδοτική Αθηνών 1999 ,Τόμος ΙΣΤ, σελ 160.]

Επίσης μετέφρασε και εξέδωσε στην ελληνική, το έργο του Βρετανού Καθηγητή του Cambridge NICHOLAS G. L. HAMMOND «Δυτική Μακεδονία-Αντίσταση και Συμμαχική Στρατιωτική Αποστολή 1943-44» [Εκδ. Παπαζήση,Αθήνα 1990], το οποίο στηρίζεται σε αρχειακό υλικό του Βρετανού Ιστορικού, ο οποίος υπηρέτησε τότε ως έφεδρος ταγματάρχης- σύνδεσμος, με τους έλληνες αντάρτες. Μετά από ευγενή παραχώρηση του Ν. Ηammond προς τον Π. Παπαθανασίου, με τον οποίον και απέκτησαν φιλικούς δεσμούς, η ελληνική μετάφραση κυκλοφόρησε παγκοσμίως πρώτη, πριν από την αγγλική έκδοση.

΄Ελαβε μέρος με ειδικές ανακοινώσεις, στα παρακάτω ειδικά Ιστορικο-Πολιτικά συνέδρια για τη δεκαετία 1940-1950.

1. Συνέδριο «Πτυχές του Εμφυλίου Πολέμου 1946-49» που οργάνωσε το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ του ΠΑΝΤΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ στις 23-26/9/1999 στο Καρπενήσι [Καθηγ. Κλεομ. Κουτσούκης] 2. Συνέδριο της ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΕΛΕΤΩΝ ΑΝΩ ΒΟΪΟΥ «Η δεκαετία 1940-50 στη Δυτική Μακεδονία», Τσοτύλι 30-31 Αυγ και 1^η Σεπτεμβρίου 1999 3. ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ «Οι εμφύλιοι: τοπικές πτυχές του ελληνικού εμφυλίου» που οργάνωσε το «Δίκτυο για τη Μελέτη των Εμφυλίων Πολέμων» Τσοτύλι 16-17 Ιουνίου 2001.

Ήταν παντρεμένος με τη Σταυρούλα το γένος Δημητρίου Σπηλιάκου με την οποία και απέκτησαν 3 παιδιά και 8 εγγόνια.

Ο Παρμενίων Ι. Παπαθανασίου έδωσε το παρών σαν αξιωματικός, σαν γιατρός, σαν δάσκαλος και σαν μελετητής της ιστορίας. Δραστήριος, ακούραστος, μεθοδικός και αποτελεσματικός στην εργασία του σε όλους τους τομείς, ποτέ δε σταμάτησε μπροστά σε δυσκολίες. Πάντοτε προχώρησε και άφησε έργο και παρακαταθήκες.

Ηταν μελετητής και βαθύς γνώστης της ελληνικής ιστορίας ιδιαίτερα της νεώτερης. Υπήρξε προσωπικότητα ακέραια, ολοκληρωμένη και ισχυρή, αποζητούσε και ενεθάρρυνε την επικοινωνία, και είχε βαθύ πηγαίο πλούσιο συναισθηματισμό και απέραντη τρυφερότητα. «Αυστηρός αλλά δίκαιος» ήταν ένας χαρακτηρισμός που συχνά ακούγονταν για αυτόν από συνεργάτες και φίλους ή απλά γνώριμους. Λάτρης της πατρίδας, της ελευθερίας και της οικογένειας την οποία ονόμαζε « η μικρή μας πατρίδα» παρέμεινε πάντοτε προοδευτικός, ανυποχώρητος πατριώτης, υπερασπιστής των παραδόσεων και των αρχών της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Οραματιστής, συνεπής αγωνιστής και ανιδιοτελής, πρόμαχος των εθνικών ιδανικών με κίνδυνο της ζωής του από νεαρή ηλικία αλλά και αργότερα, υπήρξε πάντοτε «ελεύθερος πατριώτης» όπως συχνά αποκαλούσε τον εαυτό του.

Υπερήφανος, συνεπής, με ειλικρίνεια χαρακτηριστική των ελλήνων του βορρά και προικισμένος με Αθηναϊκό διαλογισμό ο Παρμενίων Ι. Παπαθανασίου υπήρξε ασυμβίβαστος σε κάθε προσπάθεια υπονόμευσης της πατρογονικής κληρονομιάς την οποία παρέδωσε ακέραια στους απογόνους του.

Ίσως μπορούμε να αποδώσουμε την όλη «φιλοσοφία της ζωής του» με τη βαθιά πίστη του στην οικογένεια αλλά και στη «μεγαλύτερη οικογένειά του, την ελληνική πατρίδα» όπως συχνά επαναλάμβανε.

Αιωνία αυτού η μνήμη