“ΡΙΖΕΣ, από την πλάκα και το κονδύλι στο διαδίκτυο”

Παρουσίαση Βιβλίου κ. Γεωργίου Γκόνη

Από Παπαγιαννόπουλο Νικ.

9 Ιαν 2022

Ο εκλεκτός συνάδελφος κ Γεώργιος Γκόνης, χειρουργός, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, Υποστράτηγος ε.α και μέλος της ΕΕΥΕΔ, είχε την καλοσύνη να μας αποστείλει για την βιβλιοθήκη μας το τρίτο του βιβλίο με τίτλο “ΡΙΖΕΣ, από την πλάκα και το κονδύλι στο διαδίκτυο” . Εκδόσεις 24 Γράμματα.

Το βιβλίο, 212 σελίδων, απευθύνεται σε παιδιά ΣΤ’ τάξης Δημοτικού – τα εγγόνια μας – υπό μορφή διαδικτυακού μαθήματος λόγω πανδημίας. Περιγράφει την καθημερινότητα ενός παιδιού σε κάποιο ελληνικό χωριό, στις αρχές της δεκαετίας του ’50, – τα χρόνια που είμαστε εμείς παιδιά -. Αναφέρεται με προσωπικά βιώματα  στη ζωή του χωριού μιας τυπικής, ελληνικής, αγροτικής, οικογένειας με τα πολλά παιδιά, τους παππούδες, τον στάβλο με το άλογο, το γαϊδουράκι, την αγελάδα και τις κατσίκες. Τα παιχνίδια των παιδιών στη φύση με αυτοσχέδια μέσα. Το Σχολείο με τη μαύρη πλάκα και το κονδύλι αντί για τετράδιο. Την ζωή χωρίς ηλεκτρισμό, χωρίς τηλέφωνο, χωρίς ραδιόφωνο ή τηλεόραση. Την συμμετοχή όλων των μελών της οικογένειας στις αγροτικές εργασίες, με προσφορά ανάλογη των δυνατοτήτων καθενός. Την κοινωνική ζωή του χωριού, εκκλησία, γιορτές, πανηγύρια, γάμοι, καφενείο. Το επώδυνο ξεπροβόδισμα των Νέων συγχωριανών στη μετανάστευση σε χώρες μακρινές Αυστραλία, Καναδά, ΗΠΑ.

Την τμηματική βελτίωση της καθημερινότητας με την ηλεκτροδότηση, την ασφαλτόστρωση των δρόμων, το άνοιγμα των οριζόντων με το τηλέφωνο και το ραδιόφωνο. Σιγά σιγά η πατρίδα μας άλλαξε επίπεδο, ξεπέρασε τα δεινά του πολέμου και σε λίγες δεκαετίες έγινε, με σκληρή δουλειά,  μία αναπτυγμένη ευρωπαϊκή χώρα όπως είναι σήμερα.

Τα παιδιά πλέον από το Δημοτικό Σχολείο έχουν πλήρη πρόσβαση στο διαδίκτυο και στον ωκεανό της σύγχρονης γνώσης.

Η πρόοδος είναι ιλιγγιώδης, η νέα γενιά τρέχει με άλλες ταχύτητες και εμείς οι παλαιότεροι, μόνο να θαυμάζουμε μπορούμε. Μπορούμε όμως και να διακρίνουμε τις διαφορές στην εκπαίδευση και την παιδεία ειδικότερα και να συμβουλεύσουμε καταλλήλως τα νέα παιδιά.

Αυτό με πολλή αγάπη και βαθύ στοχασμό αναλύει ο Συγγραφέας για να συμπεράνει,  ότι “τα παιδιά θέλουν αγάπη και μάλιστα αυτή την αγάπη να τη νιώσουν να τα αγγίζει”.

“…… με το διαδίκτυο μπορείς να μεταφέρεις αναρίθμητες πληροφορίες και πολλές γνώσεις, ίσως και Εκπαίδευση. Παιδεία όμως δεν μπορείς να διδάξεις. Παιδεία χωρίς αμεσότητα σχέσης, δεν μεταγγίζεται”.

Το βιβλίο του Γιώργου Γκόνη είναι και νοσταλγικό και διδακτικό. Απευθύνεται και στα παιδιά και στους γονείς η παππούδες. Δεν πρέπει να ξεχνούμε από που ξεκινήσαμε, τι δυσκολίες αντιμετωπίσαμε, τι λάθη κάναμε και πού φτάσαμε! Εδώ ψιλά που φτάσαμε όμως δεν πρέπει να αγνοήσουμε τη σφυρηλάτηση αξιών, την κατοχύρωση της ανεξαρτησίας της προσωπικότητας και την τελική κρίση: “ να μην επιτρέψουμε ο υπολογιστής να γίνει η σύγχρονη μάγισσα Κίρκη”.

Λεπτομέρειες έκδοσης εδώ