- – Λάμπρου Βαζαίου, Ταξιάρχου (ΥΙ)
- – Ημερομ. Ανάρτησης 2022.11.28
Ο 19ος αιώνας στην κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας έφερε την απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό, κυρίως όμως πολιτική και κοινωνική αυτογνωσία. Είναι λυπηρό, που σήμερα λειψά ενημερωμένοι και εν πολλοίς ανύποπτοι, υποτιμούμε ή παραγνωρίζουμε όσους με αγώνες, θυσίες και κυρίως ανυποχώρητη γενναιότητα έθεσαν σε κίνηση το τροχό της ζωής του Έθνους αμέσως μόλις σίγησαν τα όπλα. Οι πιο πεισματάρηδες το ξεκίνησαν πριν ακόμη και τη ναυμαχία του Ναυαρίνου. Η ιδιότητα του πολεμιστή – αγωνιστή συνυπήρχε με την φλογερή γραφίδα ή την επιστημονική ιδιότητα σε πολλές περιπτώσεις. Ο Μακρυγιάννης , όχι τυχαία, μιλά για τον αγώνα «με το πέννα και το πάλα» Κι’ ήταν όσοι μορφώθηκαν με τόσες δυσκολίες , αγωνιστές που δεν δέχθηκαν «μύγα» στο σπαθί ή το κουμπούρι τους. Τόσα λίγα οι γενιές μας γνωρίζουν για τα ανυπότακτα και απολύτως ανεξάρτητα αυτά άτομα !
Η Εφημερίς «Ανεξάρτητος» εκδιδομένη από τον Π.Κ. Παντελή με αρχική κυκλοφορία το 1827 στην Ύδρα και εν συνεχεία στην Αθήνα, πρωτοστάτησε πάντοτε στους Αγώνες για το Σύνταγμα και κυρίως κατά της Βαυαρικής αυθαιρεσίας, χωρίς ποτέ να παραλείπει την μαχητική αναφορά σε όποια ατασθαλία των κρατικών ή κοινοτικών αρχών. Ιδρυτής και εκδότης του «Ανεξάρτητου» ήτο ο Παντελής Κ. Παντελή Υδραίος ναυτικός, Αγωνιστής του Ιερού Αγώνος. Στην πρώτη γραμμή του αγώνα της Ανεξαρτησίας με στέρεη οικογενειακή παράδοση ναυτοσύνης, μετεπήδησε αμέσως στο χώρο της δημοσιογραφικής μάχης υπέρ των δημοκρατικών ελευθεριών και κυρίως του δικαίου του Έθνους και των λαϊκών τάξεων ιδίως των αγωνιστών. Η επανάστασις της Γ΄ Σεπτεμβρίου τον βρίσκει εν φυλακίσει και την εφημερίδα του κατηργημένη.
Την 24η Σεπτεμβρίου επανεκδίδεται ο «Ανεξάρτητος». Στο πρώτο κύριο Άρθρο της νέας έκδοσης σημειώνει ο Π. Κ. Παντελή.
«Προ ολίγου καιρού ο Ανεξάρτητος έπαυσεν υποκύψας εις τας εναντίον του τύπου καταδιώξεις του παρελθόντος συστήματος. Ήδη αληθής Ανεξάρτητος εις ολόκληρον το Ελληνικόν Έθνος , δια να ενώσει αυτήν με την φωνήν του υψώνει την φωνή του και των ελεύθερου ελληνικού τύπου της πρωτευούσης Επαρχιών».
Ήταν τέτοιας έντασης και έκτασης η διαμάχη της Εφημερίδος με τας Βαυαρικάς αρχάς ώστε ο εκδότης της, άλλαξε το οικογενειακό του όνομα Παντελή σε Ανεξάρτητος και έκτοτε η οικογένεια διατηρεί το επίθετο αυτό λειτουργούσα ως «οικογένεια Ανεξαρτήτου».
Στο φύλλο λοιπόν της 24ης Σεπτεμβρίου του 1843 καταχωρείται και σχολιάζεται είδησις περί προσλήψεως ιατρών δια τας ανάγκας του Ελληνικού Στρατού. Η περιγραφή των γεγονότων, οι κρίσεις , τα επίθετα που χρησιμοποιούνται και το ύφος του συντάκτου είναι χαρακτηριστικά της νοοτροπίας εποχής και της μαχητικότητας των ανθρώπων που αντετάχθησαν στην Βαυαρική παρουσία στη χώρα. Η γενεά αυτή ώθησε τη χώρα με γρήγορους ρυθμούς να συνταχθεί με το πνεύμα του Ευρωπαϊκού διαφωτισμού. Την έφερε κοντά στα τότε σύγχρονα ρεύματα της Συνταγματικής Δημοκρατικής τάξης της κοινωνικής προόδου και δικαιοσύνης.
«Η επί των Στρατιωτικών Γραμματεία της Επικρατείας δηλοποιεί, Ότι επειδή ο Ελληνικός Στρατός έχει ανάγκην ιατρών, προσκαλούνται όσοι επιστήμονες ιατροί Έλληνες το γένος επιθυμούν να καταταχθούν εις την υπηρεσίαν αυτού, ν’ αναφέρωσι περί τούτου όσον τάχιστα εις την Γραμματείαν ταύτην
Αθήναι την 10 Σεπτεμβρίου 1843. –
Έλλην Ιατρός ζητών θέσιν προσέφερεν εαυτόν εις στρατιωτικήν υπηρεσίαν κατά την ανωτέρω κοινοποίησιν της Γραμματείας των Στρατιωτικών, ο δε Γραμματεύς διευθύνει αυτόν εις τον υπάλληλόν του υπόψιν φιλέλληνα Βαυαρού Τραίμπερ, δια να συνομιλήση μετ’ αυτού του εις την Γραμματείαν ακόμη υπαλλήλου Βαυαρού.
Ο ρηθείς ούτος Βαυαρός κατά τον σύνηθες αυτού τρόπον, εις συζήτησιν περί Ιατρικής θέσεως, ευθύς πριν έμβωσιν αναισχύντως και αφόβως με το πλέον αναιδή και Βαυαρικόν εκείνο ύφος, λέγει προς τον ιατρόν Έλληνα τι εκάματε σεις με το Σύνταγμα σας ; ο διευθυνόμενος προς τον Βαυαρόν τούτον ιατρός τον απεκρίθη , ο λόγος εδώ δεν είναι περί συντάγματος, αλλά περί ιατρικής θέσεως, ως ο Γραμματεύς απαίτει και σε διέταξεν τότε ο ρηθείς Βαυαρός, απαντά προς τον Έλληνα ιατρόν με τον σύνηθες αυτού περιφρονητικόν τρόπον δεν έχω εκγώ τέσιν τα εσέ αν τέλης να στέλλη εγκώ εις το Καρπενήσιον (Καπερναούμ), ο ιατρός έλλην τον απαντά να διατηρήση την θέσιν ταύτην δια τον εαυτόν του. Ιδού πως περιφρονώνται οι Έλληνες, οι έχοντες αρκετά δικαιώματα και μάλιστα αφού η επί των Στρατιωτικών Γραμματεία επροκάλεσεν αυτούς δια να καταχθώσιν. Ιδού διατί κραυγάζουσι όλοι ομοθυμαδόν ότι χρεωστείται γενική έξωσις διότι κάν μικρόν, ελάχιστον μόλυσμα μείνει εις την Ελλάδα, είναι ικανόν να μολύνη όλον το φύραμα της τρίτης Σεπτεμβρίου. Αφήνομεν την κρίσιν ταύτην εις την επί των Στρατιωτικών Γραμματείαν όπως δικαιώσει την αίτησιν του αγωνιστού τούτου Έλληνος».
Είναι απολαυστικό στην αμεσότητα του αυτό το κείμενο. Το γλωσσικό ιδίωμα της εποχής, ο ενθουσιασμός της ακόμη νωπής Γ΄ Σεπτεμβρίου, η ανάγκη προβολής στοιχείων πραγματικής φιλοπατρίας του δίνουν εξαιρετική θέση στον σχολιασμό των τεκταινομένων τότε στη Δημόσια Διοίκηση.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Η ΕΕΥΕΔ πρόσθεσε αποσπάματα από την το λήμμα της wikipedia με τον τίτλο η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου.
Οκτώ χρόνια μετά την ενηλικίωση του Όθωνα, η κατάσταση στον ελλαδικό χώρο ήταν δραματική. Μεγάλα προβλήματα, όπως η αγροτική γη, οι εθνικές γαίες, η εκπαίδευση κ.ά. συνέχισαν να ταλανίζουν τη χώρα, με αποτέλεσμα την δικαιολογημένη δυσφορία του λαού. Η χώρα είχε περιέλθει σε δεινή οικονομική θέση, στα πρόθυρα πτωχεύσεως, λόγω αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου 60 εκατομμυρίων γαλλικών φράγκων.
Η παραπάνω κατάσταση οδήγησε στην εκδήλωση κινήματος. Η αρχική ημερομηνία εκδήλωσης του κινήματος είχε ορισθεί να είναι η 25η Μαρτίου 1844, για να συμπίπτει με τον εορτασμό της επανάστασης. Ο ενθουσιώδης όμως Μακρυγιάννης διέδωσε το μυστικό σε πολλούς, με αποτέλεσμα να επισπευσθεί η εκδήλωση του κινήματος. Το κίνημα είχε αποφασισθεί να ξεσπάσει στους στρατώνες, έτσι ώστε να ακινητοποιηθούν άμεσα τα στελέχη του Οθωνικού καθεστώτος. Έτσι, τη νύχτα της 2ης προς 3ης Σεπτεμβρίου πολλά σημαίνοντα στελέχη του κινήματος κατευθύνθηκαν προς το σπίτι του Μακρυγιάννη για να δώσουν το τελικό σύνθημα. Η χωροφυλακή παρατήρησε τις ύποπτες κινήσεις γύρω από την οικία του και την περικύκλωσαν. Ο Καλλέργης, συνειδητοποιώντας την κρισιμότητα της κατάστασης, κατέφθασε στους στρατώνες και ξεσήκωσε τους αξιωματικούς με το σύνθημα “Ζήτω το Σύνταγμα“. Αμέσως διέταξε έναν λόχο να διαλύσει την πολιορκία του οίκου του Μακρυγιάννη και άλλον ένα να ανοίξει τις φυλακές του Μεντρεσέ, ενώ αυτός παράλληλα κατευθυνόταν με 2.000 στρατιώτες στα ανάκτορα. Επιπλέον είχε στείλει στρατιωτικά αποσπάσματα να καταλάβουν το νομισματοκοπείο, την Εθνική Τράπεζα, το Δημόσιο Ταμείο και τα διάφορα υπουργεία.
Η άφιξη του στρατού με ζητωκραυγές και συνθήματα συντέλεσε, ώστε να σπεύσουν προς τα ανάκτορα και οι κάτοικοι της Αθήνας και να ενωθούν με τον στρατό. Ο Βασιλιάς έστειλε τον υπασπιστή του Γαρδικιώτη Γρίβα και τον υπουργό στρατιωτικών Αλεξάκη Βλαχόπουλο να βολιδοσκοπήσουν την κατάσταση και να προσπαθήσουν να μεταπείσουν τους στρατιώτες. Κατά διαταγή όμως του Καλλέργη συνελήφθησαν αμέσως. Ο Όθωνας, φοβούμενος για τα χειρότερα, έστειλε τον Στάινστορφ, τον διαγγελέα του, στο Σχινά για να φέρει τα πυροβόλα. Ο τελευταίος όμως προτίμησε να συνταχθεί με τους επαναστάτες.
Στις 3 τα ξημερώματα προσήλθαν και οι πολιτικοί αποστάτες και μέλη του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο Α. Μεταξάς, ο Α. Λόντος, ο Κ. Ζωγράφος, ο Ρ. Τζουρτζ, κάλεσαν τους υπόλοιπους συμβούλους της επικρατείας σε συνεδρία για να επικυρώσουν τις επαναστατικές πράξεις.[2] Το συμβούλιο αναγνώρισε το κίνημα, καθόρισε τη σύγκληση Εθνοσυνέλευσης και διόρισε επιτροπή υπό τους Γεώργιο Κουντουριώτη, Λ. Μαυρομιχάλη, Γ. Λινιάνα, Γ. Ψύλλα, Ανδρέα Λόντο και Κ. Προβελέγγιο, η οποία θα παρουσίαζε τις αποφάσεις του στο Βασιλιά. Το νέο υπουργικό συμβούλιο, στο οποίο συμμετείχαν στελέχη και από τα τρία μεγάλα κόμματα, είχε ως εξής (Κυβέρνηση Ανδρέα Μεταξά 1843): Πρόεδρος και υπουργός εξωτερικών Ανδρέας Μεταξάς, υπουργός στρατιωτικών ο Ανδρέας Λόντος, υπουργός Ναυτικών ο Κωνσταντίνος Κανάρης, υπουργός Δικαιοσύνης ο Λέων Μελάς, υπουργός εκκλησιαστικών & παιδείας ο Μιχαήλ Σχινάς, υπουργός Οικονομικών ο Δρόσος Μανσόλας και υπουργός Εσωτερικών ο Ρήγας Παλαμήδης.
Ο λαός και ο στρατός διαλύθηκαν στις 3 το μεσημέρι, αφού πληροφορήθηκαν ότι όλα τα αιτήματα έγιναν αποδεκτά. Τέλος, με βασιλικά διατάγματα η 3η Σεπτεμβρίου ανακηρυσσόταν σε μέρα εθνικής γιορτής, ενώ ο Δημήτριος Καλλέργης παρασημοφορούνταν, ως αρχηγός του επαναστατικού κινήματος.
Επεμέλεια Ανάρτησης : Τασιόπουλος Αργύρης
