• 2023.12.27
• Λάμπρος Βαζαίος

______ΕΙΣΑΓΩΓΗ (από Α. Τασιόπουλο)

Σήμερα 27 Δεκ. 2023 έφυγε από την ζωή, σε ηλικία 81 ετών, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε (Wolfgang Schäuble, 1942-2023) , μία από τις προσωπικότητες που σημάδεψαν τη γερμανική πολιτική σκηνή τις τελευταίες δεκαετίες.
Στην Ελλάδα συνέδεσε το όνομα του με την περίοδο της οικονομικής κρίσης, των μνημονίων και των αυστηρών μέτρων που ζητούσε για να διατηρηθούν υπό έλεγχο τα κρατικά ελλείμματα.

Ο κ. Λάμπρος Βαζαίος, στο βιβλίο του «Ο Οδυσσέας στις στήλες του Ιανού» αναφέρεται και στην Ελλάδα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην Ελλάδα που μετά το 1950, κατεστραμμένη από τους πολέμους, ορθοπόδησε, ήταν ένα θαύμα που δεν κράτησε πολύ. Ήλθε ή όπως πιστεύουν πολλοί , πως μεθοδεύτηκε, μια οικονομική κρίση διαρκείας που ανάτρεψε το θαύμα αυτό. Τεράστιες οι ευθύνες των δικών μας κυβερνητών που άφησαν την χώρα απροστάτευτη, βορά στα κάθε είδους οικονομικά συμφέροντα. Ήλθαν τα μνημόνια και τα σκληρά μέτρα λιτότητας. Βασικός “παικτης”, αυτόν που έβλεπαν οι Έλληνες και γενικότερα η λαοί του ευρωπαϊκού νότου, να ζητά αυστηρά μέτρα λιτότητας, ήταν ο Υπουγός Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιβλε. Δεν έφθαναν τα μέτρα, οι απαξιωτικές εκφράσεις του για την Ελλάδα και γενικότερα για τους λαούς της Νότιας Ευρώπης (PIGS), προκαλούσαν αντιδράσεις. Στο πνεύμα, αυτό το 2013 γράφει ο Λάμπρος Βαζαίος στο παραπάνω βιβλίο του :

«  Είναι φανερό ότι η «αντίδραση» μου αναφέρεται στην αγανάκτηση και τον θυμό που μου προκαλούν όσα υφίσταται η πατρίδα μου. Έχοντας πλήρη γνώση των προβλημάτων και των ευθυνών της ράτσας μας, κάνοντας πολύ σχολαστικά «ταμείο» αποφάσισα να «αλληλογραφήσω», με τον άνθρωπο που βρέθηκε να ρυθμίζει, για λογαριασμό βέβαια των οικονομικών «αυθεντών», τις τύχες των πολιτών της Ευρώπης!»

Από τις δύο ανοικτές επιστολές προς τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που περιέχονται στον “ Οδυσσέα στις στήλες του Ιανού” του κ. Λάμπρου Βαζαίου, δημοσιεύουμε την πρώτη με ημερομηνία 20 Δεκ. 2013 .

---

Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προς τον κ. Β. Σόιμπλε

Υπουργών Οικονομικών

της Ομοσπ. Δημ. της Γερμανίας

Κύριε Σόιμπλε,

Πρόσφατα στον Τύπο δημοσιεύθηκε κάποια συνέντευξή σας. Επρόκειτο μάλλον για συνέντευξη με την παρουσία πολλών δημοσιογράφων. Κάποιος σας ερώτησε πώς διαχειρίζεστε το γεγονός ότι εξαιτίας και δικών σας χειρισμών η Γερμανία είναι αντιπαθής έως μισητή, έτσι ακριβώς διατυπώθηκε, σε πολλές Ευρωπαϊκές κοινωνίες,

Με ετοιμότητα που προδίδει προετοιμασία, απαντήσατε ότι «δεν μας μισούν ως Γερμανούς, αλλά μας ζηλεύουν». Είχατε έτοιμη την ανώδυνη και λίγο ευτράπελη απάντηση, αλλά και τη μεταφορά στο παράδειγμα της σχολικής τάξης με τους καλούς, μελετηρούς και εργατικούς μαθητές και τους άλλους» συμμαθητές. Προφανώς δεν θα ήταν η πρώτη φορά που σας ρωτούσαν κάτι τέτοιο!

Δεν επιθυμώ να σχολιάσω πόσο επιτυχημένη είναι η απάντηση και η μεταφορική αναγωγή σε προβλήματα σχολικής ζωής. Πρέπει, όμως, να σημειώσω ότι είναι προκλητική. Προσωπικά πιστεύω ότι εγώ ο ίδιος, όπως και πολλοί, πάρα πολλοί, Έλληνες και άλλοι Ευρωπαίοι πολίτες, δεν έχουμε τίποτε να ζηλέψουμε από κανέναν. Ο φθόνος, η ζήλεια, τα συμπλέγματα κατωτερότητας και ό,τι άλλο πιθανόν υπαινιχθήκατε, δεν μπορεί να προκληθούν από συγκρίσεις με τη χώρα σας (φαντάζομαι, βέβαια, να μην είχατε βάλει και τον εαυτό σας στο πλαίσιο αυτό). Όχι, κ. Σόιμπλε, δεν έχετε το δικαίωμα να κατηγορείτε ως ζηλόφθονους όσους υφίστανται την προσεκτικά σχεδιασμένη επιδρομή σας, αλλά κυρίως το καλά μελετημένο πρελούδιο των ύβρεων, του διασυρμού και της τιμωρητικής ηθικολογίας που σχεδιάσατε για να λαφυραγωγήσετε στη συνέχεια πιο εύκολα τους εύπιστους εταίρους σας (στην προκειμένη περίπτωση τη χώρα μου, εμένα τον ίδιο, την οικογένειά μου, τους φίλους, τους συμπατριώτες μου, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζω καθόλου τις ευθύνες των ανάξιων και διεφθαρμένων κυβερνητών μας, που πιθανώς συνεργάζονταν μαζί σας ή με τους οικονομικούς παράγοντες σας).

Λέτε στον λαό σας ότι πληρώνει με τους φόρους του στους τεμπέληδες του Νότου. Δεν έχει όμως πάρει χαμπάρι ακόμα αυτός ο λαός ότι δανείζετε, δεν βοηθάτε, ότι το χρήματοπιστωτικό σας σύστημα κερδίζει τζογάροντας τα λεφτά των δικών σας φορολογουμένων,

Έχω παράπονα από τη χώρα μου, αλλά πρόκειται για απολύτως «οικογενειακό» πρόβλημα που δεν αφορά σε κανέναν άλλο, είναι «ιδιωτική» υπόθεση! Είναι επίσης γεγονός ότι για πολύ λιγότερα θέματα από τα παράπονά μου, ντρέπομαι στο κοινωνικό και εθνικό περιβάλλον μου. Η πραγματική όμως ντροπή αφορά σε όσα από ιστορική, νομική, ανθρωπιστική πολιτισμική, ηθική (όχι ηθικολογική) άποψη, αλλά και εγκλημάτων πολέμου, θηριωδιών, εθνοκαθάρσεων και ων ουκ έστι αριθμός άλλων εγκλημάτων, έχουν οδηγήσει άλλους στα δικαστήρια της ιστορίας. Ας μην μιλάμε, λοιπον, για σκοινί στου κρεμασμένου το σπίτι, λέει ο λαός μας, που ειρήσθω εν παρόδω τόσα έχει υποφέρει!

Δεν χρειάζεται, κ. Σόιμπλε, να έχω μνήμη ελέφαντα για να μην ξεχνώ τους λόγους επιβολείς και τη σχολαστικά λεπτομερή οργάνωση της πείνας της Κατοχής που εξολόθρευσε δύο τουλάχιστον γενιές καλών Ελλήνων. Την «άψογη» οργάνωση της λεηλασίας της χώρας μου με το αναγκαστικό δάνειο, την καταστροφή κάθε υποδομής, τη λεηλασία των αρχαιολογικών θησαυρών και ό,τι άλλο έβαζε ο εργατικός, μεθοδικός και αποτελεσματικός νους των συμπατριωτών σας τότε. Η τιμωρητική προτεσταντική «λογική» τους δεν άντεξε την αξιοπρέπεια του Λοχία, του τελευταίου βαθμοφόρου, του Οχυρού Λίσσε. Ήθελαν εκδίκηση, ήθελαν φρέσκο αίμα και το γύρεψαν στα σκελετωμένα μωρά και τους ανήμπορους γέρους. Δεν αφήσατε λίθον επί λίθου! Αρκούμαι σε αυτά…

Δεν πιστεύω στη συλλογική ευθύνη, είναι άλλης «κουλτούρας» ανωμαλία αυτή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι κωμικό να διατείνεσθε ότι εκτός των άλλων ζηλεύω αυτή την κληρονομιά και την υστεροφημία που την ακολουθεί.

Ως Δημοκράτης πιστεύω στην κατανόηση της πραγματικότητας και στον σεβασμό στις αρχές και τις αξίες του πολιτισμού και του ορθού λόγου που γεννήθηκαν εδώ…..στον τόπο μου, για να διδάσκουν τους ανθρώπους να είναι άνθρωποι. Σε τέτοια σχολεία σπούδασα, κ. Σόιμπλε, όχι σε αυτά που ζηλεύει ο ένας τον άλλον! Εγώ δεν έχω τέτοιες προσλαμβάνουσες και στην ουσία τις απορρίπτω. Σκεφθείτε μόνο την ιστορία, αλλά, γιατί όχι, και το άμεσο μέλλον. Κρίνουν πολύ δίκαια και πολύ αυστηρά και δεν καταλαβαίνουν από φλυαρίες για οικονομίες, για εργατικότητες με τον κακοπληρωμένο μόχθο των άλλων, για λιτότητες, για ανήθικες ηθικολογίες.

ΥΓ. Το πιο πιθανό είναι να μην διαβάσετε ποτέ αυτό το κείμενο. Το ίδιο πιθανό όμως είναι να φανεί χρήσιμο σε όσους το διαβάσουν. Προσωπικά κέρδισα διαχειριζόμενος τον δίκαιο θυμό μου και εσείς μάλλον χάσατε γιατί δεν είχατε την ευκαιρία να μάθετε ελληνικά για να το καταλάβετε!

ΥΓ.2 Είναι γλώσσα δύσκολη και απαιτητική και δεν είναι για όλους!

ΥΓ.3 Κατοικώ στο Π. Φάληρο, στην οδό Ήβης Αθανασιάδου. Τον Οκτώβρη του, την ημέρα που οι τελευταίοι Γερμανοί έφευγαν από τον Νοσηλευτικό σχηματισμό που είχαν στην περιοχή, δια της παραλιακής λεωφόρου, μια συντροφιά μαθήτριες, 16 ετών , στη συμβολή του δρόμου με την παραλιακή λεωφόρο, εκδήλωναν τη χαρά τους γελώντας μάλλον περιπαιχτικά με τους τέως πλέον κατακτητές που έφευγαν. Στο τελευταίο αυτοκίνητο, ο επιβαίνων «αξιωματικός» δεν το άντεξε και με μια ριπή του αυτομάτου του τιμώρησε την Ήβη Αθανασιάδου, 16 ετών, γιατί χαιρόταν που θα ήταν πια ελεύθερη. Δεν αντεξε τη χαρά της κοπελίτσας… ΤΟΣΟ ΡΗΧΗ ΗΤΑΝ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ

Λένε πως ήταν γιατρός, ποτέ δεν το μάθαμε.

Αυτά…. κ. Σόιμπλε

Λάμπρος Βαζαίος

20 Μαρτίου 2013