ΕΕΥΕΔ, 26 ΟΚΤ 2021
Ο Αρχιμανδρίτης Νικόδημος Σκρέττας, καθηγητής του ΑΠΘ :
Γεννήθηκε τὸν Νοέμβριο τοῦ 1955 στὸ Λιτόχωρο Πιερίας, ὅπου καὶ ἐπεράτωσε τὴ στοιχειώδη ἐκπαίδευσή του (1961-1967). Κατὰ τὴν τριετία 1967-1970, ὄντας τρόφιμος τοῦ Παπαφείου Ὀρφανοτροφείου Θεσσαλονίκης, ἔλαβε ἀπὸ τὴν τεχνικὴ σχολὴ τοῦ «Εὐκλείδη» πτυχίο ἐπαγγελματικῆς ἐξειδίκευσης.
Παράλληλα σπούδασε τὴν εὐρωπαϊκὴ μουσικὴ στὸ φυτώριο νέων μουσικῶν τοῦ αὐτοῦ Παπαφείου Ἱδρύματος καὶ ὑπῆρξε ἐνεργὸ μέλος τῆς Φιλαρμονικῆς του. Διδάχθηκε τὰ κοσμικὰ καὶ ἱερὰ γράμματα, καθὼς καὶ τὴ βυζαντινὴ ἐκκλησιαστικὴ μουσικὴ καὶ ζωγραφική, γιὰ μία ἑξαετία (1970-1976) στὸ Γυμνασιακὸ Τμῆμα (τὸ κατ᾽ ἐξοχὴν γιὰ τὴν περίοδο ἐκείνη κλασικὸ Γυμνάσιο) τῆς Ἀθωνιάδος Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ἀπεφοίτησε μὲ βαθμὸ ἄριστα (19 καὶ 11/17). Τὸν ἐπόμενο χρόνο (1976-77) φοίτησε στὸ πρῶτο ἔτος τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Παιδαγωγικῆς Ἀκαδημίας Θεσσαλονίκης κατόπιν ἐξετάσεων.
Ἡ ἑπόμενη χρονιὰ ἦταν, κατόπιν ἐπιτυχῶν πανελληνίων ἐξετάσεων, ἀπαρχὴ τῶν πανεπιστημιακῶν σπουδῶν του, γιὰ τὰ ἀκόλουθα τέσσερα χρόνια (1977-1981), στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔλαβε τὸ πτυχίο του τὸν Ἰούλιο τοῦ 1981 μὲ τὸν βαθμὸ ἄριστα (9,35). Μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ νέου διδακτικοῦ ἔτους (1981-82) συνέχισε τὶς πανεπιστημιακὲς σπουδές μου μὲ τὴν ἐγγραφή μου ὡς φοιτητοῦ τοῦ Τμήματος Ἱστορίας καὶ Ἀρχαιολογίας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.
Μετὰ ἀπὸ πρόταση τοῦ Δασκάλου του καὶ Καθηγητοῦ τῆς Λειτουργικῆς καὶ Ὁμιλητικῆς Ἰωάννου Φουντούλη, σύμφωνα μὲ τὶς προϋποθέσεις τοῦ Νόμου 815/1978, διορίστηκε στὶς 9-2-1982 ὡς Ἐπιστημονικὸς Συνεργάτης του, ἐνῶ παράλληλα ἐπεράτωσε τὶς διετεῖς σπουδές του στὸν Πρακτικὸ Κλάδο τοῦ Τμήματος Μεταπτυχιακῶν σπουδῶν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς. Λίγο ἀργότερα ἐντάχθηκε στὸν Τομέα Λατρείας, Ἀρχαιολογίας καὶ Τέχνης τοῦ Τμήματος Ποιμαντικῆς καὶ Κοινωνικῆς Θεολογίας, στὸν ὁποῖο ὑπηρετεί μέχρι καὶ σήμερα.
Μετὰ ἀπὸ διετὴ (1986-1988) ὑποτροφία τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καὶ τῆς Comité Catholique pour la Collaboration Culturelle, μετέβην στὸ ἐξωτερικό, μὲ σκοπὸ τὶς λειτουργικὲς σπουδὲς στὸ Pontificio Istituto Orientale τῆς Ρώμης, κοντὰ στοὺς λειτουργιολόγους καθηγητὲς Robert Taft καὶ Miguel Arranz.
Διδάκτωρ τοῦ Τμήματος Ποιμαντικῆς καὶ Κοινωνικῆς Θεολογίας τοῦ Α.Π.Θ. ἀναγορεύθηκε τὸ 2003. Τὸ ἴδιο ἔτος ἐκλέχθηκε σὲ θέση Λέκτορος, τὸ 2007 σὲ θέση Ἐπικούρου Καθηγητοῦ καὶ τὸ 2014 σὲ θέση Ἀναπληρωτοῦ Καθηγητοῦ, μὲ γνωστικὸ ἀντικείμενο «Λειτουργική. Ἱστορία καὶ Θεολογία τῆς θείας λατρείας».
Ὑπηρέτησε παράλληλα γιὰ μία δεκαετία (1982-1992), ἀπὸ τὴν χειροτονία του εἰς πρεσβύτερον καὶ μετά, στὴν Ἱ. Μητρόπολη Λαγκαδᾶ ὡς ἱεροκήρυξ, ἐνῶ γιὰ ἀρκετὰ χρόνια εἶχε τὴ γενικὴ εὐθύνη γιὰ τὸ κατηχητικὸ ἔργο, τὶς κατασκηνώσεις καὶ τὶς παιδικὲς χορωδίες τῆς Μητροπόλεως.
Κατὰ τὴν ἀκολουθήσασα εἰκοσαετία (1992-2011) ὑπηρέτησε στὴν Ἱ. Μητρόπολη Κίτρους-Κατερίνης καὶ Πλαταμῶνος ὡς ἱεροκήρυξ αὐτῆς. Ἐνῶ ἀπὸ τὸν Μάρτιο τοῦ 2011 ἐπέστρεψε στὴν Ἱ. Μητρόπολη Λαγκαδᾶ, Λητῆς καὶ Ρεντίνης, ὅπου ὑπηρετεί ὡς ἐφημέριος-ἱεροκήρυξ αὐτῆς.
Ὁμιλεί ἀνεκτὰ καὶ χρησιμοποιεί ἄνετα στὴ βιβλιογραφία τὴν Ἀγγλικὴ γλώσσα, κατανοεί ἀρκετὰ καλὰ στὰ ἐπιστημονικὰ κείμενα τὴ Γαλλικὴ καὶ ὁμιλεί, διαβάζει καὶ γράφει ἱκανοποιητικὰ τὴν Ἰταλική.
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ, ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΥΜΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ “ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ” ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
- ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ, ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΥΜΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ “ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ” ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ. Πλήρες κείμενο με τις παραπομπές εδώ