ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

  • 2024.10.27
  • Λάμπρος Βαζαίος 1

 

28 0κτωβρίου 1940—28 0κτωβρίου 2024


Ας ευχηθούμε και φέτος Χρόνια Πολλά όπως κάνουμε κάθε χρόνο! Ας ξαναπούμε πως είμαστε η πρώτη χώρα, η μόνη κοινωνία, που εύχονται οι άνθρωποι της Χρόνια Πολλά στις Εθνικές Γιορτές!
Έχουν καταφέρει οι κυβερνώντες (όλοι τους) να είμαστε τελευταίοι (και σπάνια προτελευταίοι!) σε όλες τις κατατάξεις και τις παραμέτρους της Ευρωπαϊκής Οικογένειας που με το στανιό μας συμπεθερέψανε! Ας μην το σχολιάσουμε όμως πιο πολύ, πονάει και δεν καταπίνεται! Την έχουμε λοιπόν ανάγκη αυτήν την «πρωτιά», όσο και αν κάποιοι φίλοι παραξενευτούνε η παρεξηγηθούνε!

*’Εριξα μια ματιά πάλι στο βιβλίο του Μ.Santel, που από τα σπλάχνα του Χάρβαρτ μίλησε για
την «Τυραννία της Αξίας» και μας έδωσε την πραγματική εικόνα, της ανατριχιαστικής πραγματικότητας, της «Αριστείας» και των «Αρίστων» που νομοτελειακά-κληρονομικά πλέον μας κυβερνάνε και δυστυχώς θα κυβερνάνε χωρίς αντίλογο στο απροσδιόριστο μέλλον!

Η Τεχνολογία η Α.Ι.2 και η δύναμη του χρήματος δεν παλεύονται πλέον από τους συνηθισμένους, τους απλούς, τους κανονικούς και αξιοπρεπείς ανθρώπους! Έχει όμως, όπως θέλω να πιστεύω, ακόμη μνήμη και ευαισθησία η κοινωνία, ο Λαός μας, που νιώθει πως δεν ξανάγινε στην Ιστορία να πορεύεται ο κόσμος χωρίς ηγέτες της προκοπής και σχεδόν χωρίς «Μεσαία Τάξη». Όσοι μπορούνε προσεύχονται ζητώντας άλλοτε δύναμη και άλλοτε παρηγοριά. Οι άλλοι ψάχνοντας στα γενεαλογικά τους ζητάνε την ευχή και την βοήθεια των δικών τους ανθρώπων, των προγόνων που ζήσανε και τα καταφέρανε. Υπάρχει όμως ακόμη η θλίψη για όσους πάψανε να παλεύουν και φθάνουν να αποδέχονται αναγκεμένοι την ΤΙΝΑ!3 Είναι η συντομογραφία που με αγριεύει και επίτηδες αρνούμαι να την αναλύσω! Είναι τραγική, σπαρακτικά αμετάκλητη η καταδίκη του ανθρώπου! Για πρώτη φορά στην Ιστορία η Ελπίδα δεν υπάρχει !……..τόσο απλά!

Έχουν εκφωνηθεί σπουδαίοι πανηγυρικοί για την Εθνική Εορτή, έχουν γίνει έξοχοι εορτασμοί, έχουν αναλυθεί διεξοδικότατα όλες πτυχές των διπλωματικών παρασκηνίων και οι πορείες των μαχών έχουν περιγραφεί μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια. Στην προσπάθεια να γράψω και φέτος για την επέτειο, (είμαστε συνομήλικοι!), άρχισα να αμφιβάλω πως θα βρεθεί κάτι αλλιώτικο, κάτι που δεν έχει ξαναειπωθεί.

Ψάχνοντας τα καθημερινά «μικρά» νέα στον Τύπο τυχαία πήρε το μάτι μου την διαμαρτυρία νέων καλλιτεχνών, που φωνάζανε ….«αφήστε μας επί τέλους στην ησυχία μας να τραγουδήσουμε». «Τα τραγούδια του Πολέμου» που αγωνιστήκανε στην πρώτη γραμμή μαζί με τον Στρατό είναι γνωστά, δεν χρειάζεται να πούμε κάτι, είναι πια κειμήλια! Αρκετοί από εμάς ξαναβάζουμε στο παλιό πικ-απ την Βέμπο το πρωϊ της 28 ης λίγο μετά την παρέλαση, να ξεφωνίσει τον Ντούτσε που έβαζε την στολή του!

Αρκετά χρόνια μετά τον Πόλεμο, κάποιοι καλλιτέχνες νιώσανε την ανάγκη να ξαναθυμηθούν και να θυμίσουν! Ας τους ακούσουμε αντί για πανηγυρικό (που μπορεί να είναι και πληκτικός!)

Η Μεγάλη Μαρινέλα μας ταξιδεύει με ευαισθησία στην εποχή, με στίχους Πυθαγόρα και μουσική του Γιώργου Κατσαρού:

Τι γύρευες στ’Αλβανικά βουνά Μονάκριβε νησιώτη
Και λαβωμένο κλαίει το δειλινό
την ακριβή σου νιότη.

Πάει ο ήλιος, πάει κι’η Αμοργός
Στα μάτια του νυχτώνει
Κι’ο έφεδρος ανθυπολοχαγός
Κοιμάται μεσ’το χιόνι.

Τα χρόνια σου τα παιδικά
Ανάσα η εφηβεία
Στον τοίχο ματωμένα ιδανικά
Μετάλλια και βραβεία.

Ο πόλεμος όμως δεν τελείωσε, τον συνεχίσανε για την Πατρίδα τα παιδιά της, αυτά που δεν συνθηκολογήσανε! Η Ρένα Κουμιώτη, το ευαίσθητο κορίτσι του Νέου Κύματος, που δεν είναι πια μαζί μας, μιλά γι’αυτόν τον πόλεμο, με έξοχους στίχους του Κώστα Βίρβου και μουσική του αξέχαστου Μίμη Πλέσσα.

Το λέγαν Άγια Κυριακή
Εκείνο το καϊκι
Που στη σκλαβιά ,στη Κατοχή
Δούλευε στη Διαφυγή
Πάλευε για τη Νίκη

Αλεξάνδρεια -Ραφήνα
Πήγαινε τα χρόνια εκείνα
Και για μπάρκο μες στ’αμπάρια
Είχε όλο παλικάρια

Τώρα η Άγια Κυριακή
Στην αμμουδιά σαπίζει
Κι’όταν τη βλέπω στο γιαλό
Τρέχει το δάκρυ μου θολό
Και η καρδιά ραγίζει.

Δεν κάνει να πούμε πιο πολλά!
Αν καταλάβαμε, αν πιστέψαμε πως τις μεγάλες στιγμές, τις σημαδέψανε οι απλοί, οι δικοί μας άνθρωποι, ο Έφεδρος Ανθυπολοχαγός της Αλβανίας και η «Άγια Κυριακή», το καϊκι της Διαφυγής που είχε κι’αυτό ψυχή και πάλευε για την Νίκη….
Τότε ας ευχηθούμε να είμαστε παρόντες του χρόνου να πούμε πάλι….

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ – ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΕΕΥΕΔ

Η Αγία Κυριακή, το 5ο πλεούμενο, διακρίνεται το όνομά του σκάφους.
  1. ΛΑΜΠΡΟΣ ΒΑΖΑΙΟΣ : Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940. Εισήχθη στην ΣΙΣ στο Ιατρικό Τμήμα στις 12/10/1959 με ΑΜ ΣΙΣ 647. Ονομάσθηκε Ανθυπίατρος τη 21/1/1966 με ΑΣΜ 36688. Έλαβε την ειδικότητα του Χειρουργού Ουρολόγου. Διετέλεσε Διευθυντής της Ουρολογικής Κλινικής του 401 ΓΣΝΑ. Υπηρέτησε στις μονάδες και υπηρεσίες που προβλεπόντουσαν στην υπηρεσιακή μου εξέλιξη. Αποστρατεύτηκε το 1991 με τον βαθμό του Ταξιάρχου. Επιστημονική Σταδιοδρομία : Πανεπιστημιακός Βοηθός της Ουρολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. (1970-1974), Διδάκτωρ Ιατρικής ΕΚΠΑ (1973), Assistant Etranger V UER PARIS (1977-1978), Ειδ. Επιστήμων Ιατρικής Σχολής Παν. Ιωαννίνων (1985-1989), Επίκουρος Καθηγητής Ουρολογίας Παν. Ιωαννίνων (1989).
  2. ΑΙ : Artificial Inteliingent – Τεχνητή Νοημοσύνη.
  3. TINA : Τα αρχικά TINA προέρχονται από την αγγλική φράση “There Is No Alternative”, που σημαίνει «Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση». Η φράση χρησιμοποιήθηκε συχνά από τη Βρετανίδα πρωθυπουργό Μάργκαρετ Θάτσερ, κυρίως στη δεκαετία του 1980, για να υποστηρίξει την πολιτική της προσέγγιση στην ελεύθερη αγορά και τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις που προωθούσε. Η Θάτσερ χρησιμοποιούσε το “TINA” για να υποδηλώσει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τον καπιταλισμό της αγοράς και τις μεταρρυθμίσεις που επιδίωκε, θεωρώντας ότι αυτός ήταν ο μόνος βιώσιμος τρόπος για οικονομική ανάπτυξη και ευημερία. Με τα χρόνια, το TINA υιοθετήθηκε και σε άλλες πολιτικές ή οικονομικές συζητήσεις για να περιγράψει καταστάσεις όπου θεωρείται ότι υπάρχει μόνο μία ρεαλιστική ή λογική επιλογή.
  4. ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ : Από τη Ραφήνα ξέφυγαν από τον γερμανικό κλοιό χιλιάδες Έλληνες πατριώτες και αξιωματικοί για τη Μέση ανατολή. Επίσης, από εκεί έφυγαν και 4.000 Βρετανοί στρατιώτες για την Αίγυπτο μόλις οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα. Κάποια καράβια της νηοπομπής κατέληξαν στην Κρήτη. Σπουδαίο ήταν το δίκτυο διαφυγής που οργανώθηκε από το λιμάνι της Ραφήνας προς τις μικρασιατικές ακτές μέσω Τσεσμέ και προς την Αίγυπτο. Τα δρομολόγια διαφυγής ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 1941 με τα καϊκια «Παναγία», η «Αγία Παρασκευή» και η «Αγία Κυριακή», που έφταναν μέχρι τις μικρασιατικές ακτές, ακόμα και μέχρι την Αλεξάνδρεια.
    • Η «Αγία Παρασκευή» με καπετάνιο τον Κώστα Γιαγκουδάκη έκανε δρομολόγια με προορισμούς κυρίως τη Σάμο, τη Χίο και την Ικαρία.
    • Το «Παναγία» ήταν του Ικαριώτη καπετάνιου Σταμάτη Τσατρά, ο οποίος μέσα στον Ιούνιο του ΄41 έκανε δυο δρομολόγια στον Τσεσμέ βοηθώντας τη διαφυγή Ελλήνων αξιωματικών και σπουδαίων πολιτικών. Πιθανολογείται ότι με το δικό του καΐκι διέφυγαν στις 31 Μαρτίου 1942 ο πρώην πρωθυπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος με τη γυναίκα του, καθώς και ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος.
    • Η «Αγία Κυριακή» ανήκε στον Καρυστινό καπετάνιο Καδή. Το καΐκι αυτό πέρασε στην ιστορία γιατί τραγουδήθηκε από τη Ρένα Κουμιώτη. Το τραγικό με αυτό το καΐκι είναι ότι μετά την Κατοχή αφέθηκε στη μοίρα του και σάπισε σε κάποια ακτή. (Πηγή anatolika24.gr)
  5. Επιμέλεια ανάρτησης : Αργύρης Τασιόπουλος