- ΟΚΤ. 1969
- Βιωματική Ιστορία από
- Τασιόπουλο Αργύρη
- Υποστράτηγο εα
Αφορμή για την ανάρτηση αυτής της βιωματικής ιστορίας αποτέλεσε το βιβλίο του Ιωάννη Παλέρμου, “ Τώρα τι κλαις”. Με την άδεια του συγγραφέα το παραθέτω απόσπασμα την
σελίδα 53 του Βιβλίου του :
“Ένας από τους λίγους αξιωματικούς εκπαιδευτές μας, μάχιμος όχι γιατρός, ήταν ο Γ. Φόβος και τρόμος, αν και ήταν απλά υπολοχαγός. Με ένα πλεγμένο χοντρό δερμάτινο μαστίγιο και πάντα στολή εκστρατείας, ακραίος και φανατικός υποστηρικτής της επταετίας είχε βρει σκοπό και μεγαλείο στην ανυπαρξία του, είχε το 2ο γραφείο, είχε φτιάξει τη φατρία του και φόβητρα των πάντων, όποτε είχε υπηρεσία έκανε βασανιστικές ανακρίσεις σε όποιον ήθελε ή είχε πληροφορίες. Ψυχική καταπίεση, σωματική καταπίεση, πνευματική καταπίεση ……….”
Στην μικρή αυτή ιστορία του Παλέρμου προσθέτω την δική μου βιωματική με τον ίδιο πρωταγωνιστή τον Υπολοχαγό Γ, ο οποίος περιφερόταν στην Σχολή με το γείσο του πηληκίου του ανασηκωμένο ψιλά και με τα χέρια δεμένα πίσω του, κρατώντας και κτυπώντας ρυθμικά ένα μαστίγιο.
Είχαμε εισέλθει στη Σχολή στις 2 Οκτ 1969. Αμέσως από το πρώτο λεπτό είχε αρχίσει το καθιερωμένο καψόνι. Όλοι οι μαθητές, “αγγούρια” κατά την έκφραση της εποχής, προσπαθούσαν να συνέλθουν από την αιφνίδια μετάβαση από χαλαρή πολιτική ζωή στην ζωή του πρωτοεισερχομένου σε Στρατιωτική Σχολή.
Μια ημέρα του Οκτωβρίου 1969 εκεί στο αλσύλλιο της Σχολής όπου γινόταν η στρατιωτική εκπαίδευση, με πλησιάζει ο Υπολοχαγός Γ, στέκεται μπροστά μου, του παρουσιάζομαι “Μαθητής Πρώτης Τασιόπουλος Αργύρης”, η αντίδραση του Γ απρόσμενη, με φανερό εκνευρισμό μου λέγει “……Αργύρης !!! κομουνιστοσυμορίτης είσαι ;” μου γυρίζει την πλάτη και φεύγει. Τον κοιτούσα με έκπληξη, αντί για Αργύριος είχα αναφερθεί σαν Αργύρης, το έγκλημά μου είχε ήδη τελεστεί και δεν το είχα καταλάβει ακόμη.
Την επόμενη εβδομάδα εκτελούσαμε την πρώτη μας βολή στο πεδίο βολής της Θέρμης. Πρηνηδόν στόχευσα στον στόχο και με έκπληξη έβλεπα όλες τις βολίδες μου να βρίσκουν το κέντρο του στόχου. Αισθάνθηκα κάποιος να μου ρίχνει κλωτσιά στο άρβυλά και ακούγεται πίσω μου η φωνή του Γ “Εκπαιδευμένος κομουνιστοσυμμορίτης”.
Ο καιρός πέρασε ήλθε η ώρα της Ορκωμοσίας και ακολούθησε επιτέλους η έξοδος στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Σάββατο πρωί είχε μελέτη στα αναγνωστήρια μέχρι τις 10 και μετά ακολουθούσε η έξοδος. Το αναγνωστήριο του Κτηνιατρικού ήταν ένα πολύ μικρό γραφείο με θέα τον Λευκό Πύργο. Λίγο πριν τις 10 εγώ και ο Συμμαθητής μου Σαπουντζάκης Γιώργος, όρθιοι βλέπαμε από το παράθυρο την πόλη. Η πόρτα του γραφείου ανοίγει, μπαίνει μέσα ο Γ και ρωτά “Σας αρέσει η Θεσσαλονίκη”, απαντούμε καταφατικά και αυτός ανταπαντά “Τότε καθίστε μέσα να την βλέπετε”. Έκπληκτοι αναρωτιόμασταν αν μας είχε τιμωρήσει, αν εννοούσε αυτό που είπε και αποφασίσαμε να βγούμε ο Σαπουντζάκης στο πρώτο προσκλητήριο εξοδούχων και εγώ στο δεύτερο. Ο Σαπουντζάκης πέρασε το προσκλητήριο και εμένα στο δεύτερο προσκλητήριο με γύρισε πίσω λέγοντας “αφού σε έχω τιμωρήσει, γιατί είσαι εδώ;”
Το πρώτο από τα επόμενα Σάββατα που ήταν υπηρεσία ο Γ αποφασίσαμε να είμαστε τυπικοί καθόμασταν στα αναλόγια με τα χέρια πάνω στο αναλόγιο το βιβλίο ανοικτό. Στις 9.55 η πόρτα του αναγνωστηρίου ανοίγει ξαφνικά, εισέρχεται ο Γ και με τιμωρεί με δύο ημέρες κράτηση λέγοντας ¨2Κ διότι έχεις κυτίον σιγαρέτων επί του αναλογίου”.
Οι συνεχόμενες ποινές 2 ημερών κράτησης σε συνδυασμό με υπηρεσίες τα Σαββατοκύριακα κατέστησαν την Θεσσαλονίκη απαγορευμένο τόπο για μένα την εποχή εκείνη.
Φυσικά η συμπεριφορά αυτή δεν στόχευε μόνο μόνο εμένα αλλά και άλλους Μαθητές. Οι Μαθητές την σατίρισαν στο “Σουαρέ” του ΔΕΚ 1969.
Με την έναρξη του σουαρέ στην σκηνή υπήρχε μια μεγάλη τηλεόραση (μόνο το εξωτερικό πλαίσιο) πίσω της καθόταν ο Μπουζόπουλος Γιώργος σαν παρουσιαστής και δεξιά και αριστερά οι Παγκράτης και Μαρινόπουλος ντυμένοι με την στολή της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας (ΕΣΑ).
Ο “παρουσιαστής” απευθύνεται στον Διοικητή της Σχολής λέγοντας :
“Κύριε Διοικητά μπορούμε να πούμε ότι θέλουμε”
“Φυσικά”, ήταν η απάντηση του Διοικητού.
“Τότε η ΕΣΑ μπορεί να φύγει………” λέγει ο εκφωνητής.
Οι δύο Μαθητές με την στολή της ΕΣΑ φεύγουν και αρχίζει η καυστική σάτιρα που στόχευε Μαθητές και Αξιωματικούς της Σχολής. Κάποια στιγμή βλέπω ένα Γ στην σκηνή με την στολή εκστρατείας και το μαστίγιο να ανακρίνει Μαθητή και ένα Γ (τον πραγματικό) να αποχωρεί φανερά εκνευρισμένος…….