2022.09.13
Αποσπάσματα από το Βιβλίο του κ. Μπούκη Δημήτρη (ΣΙΣ 1962) “ Ταξίδι στη Ζωή μας”
ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ
Αιώνιος φοιτητής, στις εξετάσεις Ιατροδικαστικής, ερωτάται για την διάκριση των δακτυλικών αποτυπωμάτων και απαντά, με την προτροπή συνεξεταζόμενου συμφοιτητή, “τα διακρίνουμε σε δακτυλικά αποτυπώματα χεριών και ποδιών”. Στη συνέχεια της ερώτησης, ποιο το κύριο διακριτικό χαρακτηριστικό των αποτυπωμάτων (το τρίγωνο Galton) ν’ απαντά, και πάλι με την προτροπή του συμφοιτητή, το τρίγωνο Skarpa, ώστε ο καθηγητής να του λέγει σκράπας είσαι φαίνεσαι.
Μια κι όμως αναφέρθηκα στο μάθημα της Ιατροδικαστικής, όπου ο Καθηγητής ήταν όντως αρκετά εκζητών τη σχετική πλάκα, οι φοιτητές το τολμούσαν άνετα και χωρίς φόβο. Κάποια φορά έσπρωξαν ένα
γαϊδουράκι στο αμφιθέατρο, οπότε εισερχόμενος ο καθηγητής τους φωνάζει:
“Κύριοι, δώστε μια θέση στον συνάδελφό σας.”
Αυτό ήταν, ώστε τα χειροκροτήματα να δίνουν και να παίρνουν.
Άλλη φορά πάλι, έχοντας γεμίσει την έδρα του άχυρα, στη θέα τους ο Καθηγητής αναφωνεί στον κλητήρα του, δήθεν με αγανάκτηση:
“δεν σου έχω απαγορεύσει να επιτρέπεις στους φοιτητές να τρώνε στην έδρα μου;” Και πάλι φυσικά, το πανδαιμόνιο.
Μετά απ’ όλα αυτά τα γεγονότα, ας ασχοληθώ λίγο με την γενική διαβίωση των νέων μας ως μαθητών φοιτητών στην Θεσσαλονίκη. Το γενικό πνεύμα της νεολαίας ήταν τότε οι επιπόλαιες σχέσεις με το έτερον φύλλο και η επιπολής καλοπέρασή τους, αφού όλοι τους έλεγαν να προσέξουν να μη μπλέξουν Έργα του κινηματογράφου τους έδιναν αυτά τα διδάγματα (κορίτσια, ο Μπάρκουλης κτλ). Λοιπόν, με αρχές τέτοιες και το πλεονέκτημα της εμφάνισής τους, δημιουργούσαν εύκολα πολλαπλές και ασταθείς σχέσεις. Δεν ξεχνώ την εποχή του Δράκου στο Σειχ-Σου, τότε που οι αστυνομικοί παρακολουθούσαν τους πάντες σε αυτό για προστασία τους και οι οποίοι, όταν έπεφτε το βραδάκι, φώναζαν: γιατρέ φύγε, γιατί αρχίζουν τα δύσκολα. Έτσι άρον άρον αναγκαζόμαστε ν’ αποχωρήσουμε και να επιστρέψουμε στην πολυκοσμία της πόλης.
Δεν μπορώ να ξεχάσω, εικονικές αυτοκτονίες δεσποινίδων, για αγάπες που δεν ευδοκίμησαν, ακόμη εκβιαστικές σχέσεις, που μητέρες έφθαναν στη Διοίκηση της Σχολής και με εκφοβισμό επεδίωκαν να δεσμεύσουν μαθητές. Εδώ θα σταθώ στον τότε Διοικητή, ο οποίος, γνώστης των νέων, έλεγε πάντα στις παραπονούμενες μητέρες των κορασίδων, εσείς, Κυρία μου, έχετε μια αγελάδα και δεν μπορείτε να τη συγκρατήσετε και θέλετε εγώ να καταφέρω να συγκρατήσω, τριακόσιους, ταύρους; Βεβαίως, υπήρξαν επιτυχημένοι έρωτες και ειδύλλια που κράτησαν μια ζωή, και έδωσαν υγιείς οικογένειες στην κοινωνία, αλλά και δράματα που δημιουργήθηκαν από εκφοβισμούς και εκβιασμούς όπου δυστυχώς κάποιοι δεσμεύτηκαν, αλλά και κάποιοι χάθηκαν αυτοκατεστρεφόμενοι. Δυστυχώς οι πιέσεις και τα ολοκληρωτικά δρώμενα, ποτέ δεν απέδωσαν καλό. Πιστεύω πάντα στην ηθική και δίκαιη αλληλοκατανόηση για να φθάσει κανείς στο ταίριασμα των δυο, για προσωπικό όφελος.
Δ.Μ
