Κραυγές Απελπισίας

• 2022.02.07
• Μαριάνα Κορομηλά, Συγγραφέας

Οι κραυγές της απελπισίας τρύπησαν τα όρη του Ταύρου, ο θρήνος καβάλησε τα κύματα του Συριακού Πελάγους, ο Ευφράτης βογκούσε όλη νύχτα, η γη μετακινήθηκε κι ο ουρανός γέμισε σκόνη από τα έγκατα της γης. Βιβλική καταστροφή σε τόπους βιβλικούς. Σαν να μην έκανε ούτε ένα βήμα η ανθρωπότητα από τον καιρό του Νώε και του Γκιλγκαμές. Πού η τεχνολογική πρόοδος και πού η τεχνητή νοημοσύνη; Είμαστε ανήμποροι. Έρμαια του Εγκέλαδου, του Τυφώνα και του Λίβα, έρμαια της Λερναίας Ύδρας και της τρομερής Μέδουσας, αλλά και θύματα των αχόρταγων εργολάβων που δρουν ανεξέλεγκτα. 

Όποιος έχει ταξιδέψει με αυτοκίνητο στην Ανατολή, έστω και μέχρι τα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης, δεν μπορεί, σίγουρα θα έχει ανατριχιάσει συνειδητοποιώντας ότι οι νεότερες οικοδομές, τριώροφες, εξαώροφες, δεκαώροφες, δεν έχουν θεμέλια. Ακουμπισμένες τις έχουν. Σε σαθρά εδάφη. Και καλά στη δύστυχη τη Συρία που έχτιζαν όπως-όπως, ακόμα και με προσωπική εργασία για να προχωρήσει η οικοδομή και να βάλουν μια στέγη πάνω από το κεφάλι τους. Αλλά στα αναπτυγμένα Άδανα είναι δυνατόν να γκρεμίστηκαν τα κτήρια στο σύγχρονο κομμάτι της μεγαλούπολης και το παλαιό να υπέστη πολύ λιγότερες καταστροφές; Κι αυτές όλες οι μονότουβλες θλιβερές –συχνά και ημιτελείς– πολυκατοικίες στις γκρίζες συνοικίες των  εργατουπόλεων από πού να κρατηθούν; Η τρομακτική καταστροφή του 1999 δεν αναχαίτισε κανέναν επιχειρηματία, δεν συντάραξε κανέναν πολιτικό, δεν σωφρόνισε κανέναν ελεγκτικό μηχανισμό; 

Πόσα τέρατα υψώθηκαν έκτοτε; Πόσο χρήμα άλλαξε χέρια; Πόσοι Κούρδοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την ύπαιθρο και να χωθούνε στα «αστικά» κέντρα για φέρνουν ένα δύο μεροκάματα και να τρέφουν οκτώ και δέκα κορμιά παστωμένα στα δυάρια και τα τριάρια της Ούρφα και του Γκαζιαντέπ; Πόση περιβαλλοντική καταστροφή έγινε; Πού ζούνε οι εκατοντάδες χιλιάδες Σύροι και Αφγανοί πρόσφυγες; Πόσα ρέματα χτίστηκαν; Πόσα στόματα φυλακίστηκαν;   

Τον κοσμάκη να κλαις. Που από τον καιρό του Νώε και του Γκιλγκαμές μετράει τις ανείπωτες καταστροφές. Με την ψυχή στα τάρταρα, τους γέρους στα ράντζα των μισογκρεμισμένων νοσοκομείων και τα παιδιά στα παραπήγματα. Σεισμοπαθείς και αλλόφρονες. Νεκροζώντανοι μέσα στα αβυσσαλέα χάσματα. 

Και η αγαπημένη και τιναγμένη στον αέρα εδώ και χρόνια Συρία; Στο έλεος της απανθρωπιάς των μνηστήρων και των κατακτητών η χώρα. Ούτε ένα φάρμακο, μια κουβέρτα, ένας ζεστός λόγος, δεν μπορεί να περάσει τα μπλόκα. «Σήκω ψυχή μου, δώσε ρεύμα…»

Βιογραφικό Σημείωμα Μαριάνας Κορομηλά από Wikipedia

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Το 1966 άρχισε να παρουσιάζει νεανικά προγράμματα στον κρατικό ραδιοφωνικό σταθμό. Έχει εργαστεί ως ξεναγός, ενώ ταυτόχρονα σπούδαζε ιστορία και φιλοσοφία στο Παρίσι. Το 1975 επανήλθε μετά από μια διακοπή στις ραδιοφωνικές εκπομπές, ενώ μέχρι σήμερα έχει παρουσιάσει πάνω από 2.000 εκπομπές ιστορικής θεματολογίας. Μέσω της πολιτιστικής εταιρείας “Πανόραμα” έχει οργανώσει εκατοντάδες σεμινάρια, διαλέξεις και άλλες δράσεις από το 1985.

Έχει γράψει διάφορα βιβλία ιστορικού ενδιαφέροντος, μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:

• Οι Έλληνες στη Μαύρη Θάλασσα (1991, επανέκδοση με συμπληρώσεις 2001)
• Αθηναϊκή περιπέτεια (Αθήνα, 1980)
• Πόντος-Ανατολία (1989)
• 1453, Η ύστατη αγωνία της Βυζαντινής Πρωτεύουσας (1992)
• Θρακική τοπογραφία (1994)
• Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα (1988, επανέκδοση με συμπληρώσεις 2005)
• Η Μαρία των Μογγόλων (2009)^[2]

Την μικρή αυτή αναφορά της Μαριάνας Κορομηλά, με θέμα τους σεισμούς στην Τουρκία και την Συρία, απέστειλε στην ΕΕΥΕΔ ο Συνάδελφος και Μέλος μας, Λάμπρος Βαζαίος. Η συγγραφέας μέσα σε λίγες γραμμές κειμένου παρουσιάζει με πόνο ψυχής την τεράστια καταστροφή.

Επιμελεια Ανάρτησης : Τασιόπουλος Αργύρης