- 2023.11.23
- Κ. Σαραντίδης (αρχείο οικογένειας)
Όταν έφτασα στο έκτο έτος της Σχολής είχα αποφασίσει να προσπαθήσω να πάρω το πτυχίο μου πρώτη περίοδο και αφιέρωνα πολύ χρόνο στο διάβασμα. Δεν χρωστούσα
κανένα μάθημα και είχε μείνει μόνο να δώσω το μάθημα της Δερματολογίας. Ο καθηγητής είχε πρόσφατα συγγράψει ένα βιβλίο πάνω στην ειδικότητα του και απαιτούσε απ’ όλους τους φοιτητές της Ιατρικής να το αγοράσουν. Το βιβλίο ήταν πολύ ακριβό για την εποχή κι είχε κυκλοφορήσει μεταξύ των φοιτητών η φήμη, ότι ο καθηγητής είχε διαρρεύσει ότι όποιος δεν το αγόραζε, δεν
θα περνούσε το μάθημα. Στα πηγαδάκια των φοιτητών συζητούσαν, ότι στην εξέταση θα είχε μπροστά του μία λίστα με τα ονόματα των φοιτητών, που το είχαν αγοράσει, την οποία θα είχε προμηθευτεί από το βιβλιοπωλείο, που το πουλούσε…
Ζορίστηκα. Ήμουν σίγουρος, ότι αν το ανέφερα στους γονείς μου, εκείνοι θα έκαναν το παν, για να μου το αγοράσουν. Εγώ, όμως, δεν ήθελα να τους επιβαρύνω. Πίστευα, ότι δεν ήταν δυνατόν να απαιτεί ο καθηγητής κάτι τέτοιο. Αποφάσισα, λοιπόν, ότι δεν θα το αγόραζα. Θα πήγαινα να δώσω το μάθημα πολύ καλά διαβασμένος. Ήταν δυνατόν να με κόψει, αν είχα προετοιμαστεί σωστά; Αποφάσισα να μην ενδώσω στον εκβιασμό του.
Έπεσα με τα μούτρα στη μελέτη της Δερματολογίας κι όταν παρουσιάστηκα στον καθηγητή, ένιωθα πανέτοιμος. Απάντησα όλες τις ερωτήσεις, που μου έκανε, ακόμα κι εκείνες των μαθητών, που
εξετάζονταν μαζί μου και τις άφηναν αναπάντητες. Ο καθηγητής με άκουγε σοβαρός. Από κει, που καθόμουν, μπορούσα να τον δω να σημειώνει με το μολύβι του ένα «π» δίπλα στ’ όνομα μου μετά από κάθε ερώτηση, που μου απηύθυνε, ενώ σε κάποιες άλλες ένα «Π». Προς το τέλος της εξέτασης ο καθηγητής τις ερωτήσεις, που δεν απαντούσαν οι άλλοι, τις απηύθυνε σε μένα προσθέτοντας στο τέλος και τη φράση «αν γνωρίζετε»! Προφανώς προς μεγάλη λύπη του γνώριζα……
Βγήκα από την εξέταση ευχαριστημένος από τον εαυτό μου. Είχα απαντήσει σε όλες, αλλά ανησυχούσα για το αποτέλεσμα. Τι βαθμό θα μου έβαζε ο καθηγητής, αν κάνοντας την έρευνά του έβλεπε, ότι δεν είχα αγοράσει το βιβλίο του; Μήπως είχα κάνει λάθος να μην το αγοράσω; Τις επόμενες μέρες η ανησυχία μου μεγάλωνε… Αν με έκοβε, δεν έπαιρνα το πτυχίο μου τον Ιούνιο…
Κι έφτασε η μέρα, που θα μαθαίναμε τ’ αποτελέσματα. Ο αρχηγός της τάξης θα τα ανακοίνωνε μπροστά σε όλους τους ενδιαφερόμενους. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Στο κεφάλι μου γύριζαν χίλιες σκέψεις Κι αν ο καθηγητής με είχε κόψει από την απρονοησία μου να μην αγοράσω το βιβλίο;
Ο αρχηγός άρχισε να διαβάζει φωναχτά ένα-ένα τα ονόματα όσων είχαν εξεταστεί στο συγκεκριμένο μάθημα κι αμέσως μετά το βαθμό, που είχαν πάρει. Ξαφνικά τον άκουσα να φωνάζει: «Σαραντίδης!» Κράτησα την αναπνοή μου… Από τη στιγμή, που άκουσα τ ’όνομα μου μέχρι ν’ ακουστεί ο βαθμός μου, ο χρόνος μου φάνηκε… αιώνας! Και τότε σαν σε όνειρο άκουσα τη φωνή του αρχηγού: «Πέντε!» Δεν πίστευα στ’ αυτιά μου!
Πέρασαν κάποια δευτερόλεπτα να καταλάβω τι είχα ακούσει. Είχα περάσει, λοιπόν! Βέβαια με 5, μόλις τη βάση, ο καθηγητής είχε κάνει πράξη την προειδοποίηση του. Στ’ αυτιά μου, όμως, το 5 ακούστηκε σαν 10! Ήταν άθλος αυτό που είχα καταφέρει! Είχα τελειώσει την Ιατρική σε πεντέμισι χρόνια, αφού είχα μπει ως επιλαχών. Άρχισα να φωνάζω «Πτυχίο! Πτυχίο!» κι έκανα τρέχοντας και γελώντας τον γύρο της
Σχολής. Βρισκόμουν στον έβδομο ουρανό! …
Δρ Κωνσταντίνος Σαραντίδης
Χειρόγραφες σημειώσεις, Κ. Σαραντίδη, από το αρχείο της Οικογένειας
του